Ex S. C. Concilii 4 55

2 ° . Iuspatronatus ecclesiasticum oritur etiam per translationem patronatus laicalis vel mixti in personam ecclesiasticam qua talem, sive physicam sive moralem.

3°. In casu iuspatronatus paroeciae S. Mariae Novae ab initio fuit mixtum, at extincta familia Infante evasit tantum ec- clesiasticum.

4°. In beneficiis iurispatronatus ecclesiastici absque animarum cura non urget lex concursus, sed ad praescriptum Conc. Trid. (Sess. 8, cap. iß de Reform.) sufficit probativum ido- neitatis examen.

5°. Et e contra in beneficiis curatis iurispatronatus ecclesia- stici ex eodem Trid. (Sess. 24, cap. 18 de Reform.) ser- vanda est forma concursus; quod si praeterea institutio ad Episcopum pertineat, is instituendus est, quem ipse patronus ecclesiasticus digniorem inter idoneos probatos ab examinatoribus iudicabit.

6°. Quemadmodum Doctores communiter tradunt, per Bullam Pii IV In Principis Apostolorum abrogatae fuerunt omnes consuetudines iuri Trid. contrarias iam existentes, non au- tem futuras, quae sint rationales et legitime praescriptae.

7 0 . In themate vero consuetudo non servandi concursum cen- setur legitime praescripta ob plurium saeculorum cursum, necnon rationabilis, quia Ordinarius in examine probativo idoneitatem candidati dignoscere valet.

ROMANA ET BREDANEN.

DUBIORUM CIRCA FUNERA

De iure sepeliendi extraneos alibi defunctos, et peregrinos in civitate decedentes.

Dubia. Episcopus Bredanensis in Hollandia exposuit : « In civitatibus ubi plures sunt parochiae cum coemeterio

communi, nonnunquam movetur quaestio, cuinam ecclesiae competat ius funerandi et sepeliendi: i°. extraneos alibi de-