LITTERAE ENCYCLICAE 459

clamabat parturiens, et crueiabatur ut pariat (1). Vidit igitur Ioannes sanctissimam Dei Matrem aeterna iam beatitate fruen- tem, et tamen ex arcano quodam partu laborantem. Quonam autem partu ? Nostrum plane, qui exilio adhuc detenti, ad per- fectam Dei caritatem sempiternamque felicitatem gignendi adhuc sumus. Parientis vero labor studium atque amorem indicat, quo Virgo, in caelesti sede, vigilat assiduaque prece contendit ut electorum numerus expleatur.

Eamdem hanc caritatem ut omnes nitantur assequi quot- quot ubique christiano nomine censentur vehementer optamus, occasione hac praesertim arrepta immaculati Deiparae conce- ptus solemnius celebrandi. Quam modo acriter efferateque Chri- stus impetitur atque ab eo condita religio sanctissima ! quam idcirco praesens multis periculum iniicitur, ne, gliscentibus er- roribus ducti, a fide desciscant! Itaque quise existimat stare, videat ne cadat (2). Simul vero prece et obsecratione humili utantur omnes ad Deum, conciliatrice Deipara, ut qui a vero aberraverint resipiscant. Experiendo quippe novimus eiusmodi precem, quae caritate funditur et Virginis sanctae imploratione fulcitur, irritam fuisse numquam. Equidem oppugnari Eccle- siam neque in posterum unquam cessabitur: Nam oportet et haereses esse, ut et qui probati sunt, manifesti fiant in vobis (3). Sed nec Virgo ipsa cessabit nostris adesse rebus ut ut difficil- limis, pugnamque prosequi iam inde a conceptu pugnatam, ut quotidie iterare liceat illud : Hodie contritum est ab ea caput serpentis antiqui (4).

Utque caelestium gratiarum munera, solito abundantius, nos iuvent ad imitationem beatissimae Virginis cum honoribus coniungendam, quos illi ampliores hunc totum annum tribue- ndus; atque ita propositum facilius assequamur instaurandi omnia in Christo : exemplo Decessorum usi quum Pontificatum mirent, indulgentiam extra ordinem, instar Iubilaei, orbi catho- lico impertiri decrevimus.

Quamobrem de omnipotentis Dei misericordia, ac beatorum apostolorum Petri et Pauli auctoritate confisi, ex illa ligandi at- que solvendi potestate, quam Nobis Dominus, licet indignis,

(1) Apoc. XII, 2.

(2) I. Cor. X, 12.

(3) I. Gor. XI, 19. (4) Off. Imm. Conc. in II. Vesp. ad Magnif.