Ex S. C. Concilii

non denique parochus proprius defuncti, quia quando ecclesia tumulans est diversa a parochiali vel ab alia ecclesia intra paroeciae limites existente, parochus proprius tantum habet ius levandi et cómitandi cadaver ad ecclesiam tumulantem cui spectat super cadaver iusta funebria persolvere et humi cadaver mandare, reservata parocho proprio quarta funeraria emolumentorum. Nec tandem urgeri posse videntur art. J, cap. j Statuti Cleri Romani : « Hoc ius ad parochum spectat etiam pro funere civis vel hospitis, qui in Urbe defunctus ad aliam regionem sepeliendis transfertur > vel art. ij eius- dem capitis: «Funus in parochiali ecclesia celebrari debet, etiam si alibi defunctus sepeliatur » ; quia uti dicitur in citato art. 7, hoc contingit « iuxta vetustissimum Urbis privilegium*.

Quoad alteram quaestionem item recolendum est, inspecto iure communi non unam esse Doctorum sententiam quoad funera viatorum, advenarum, peregrinorum, qui ex una parte nullam elegerunt sepulturam, ex altera vero non possunt ad propriam parochiam adsportari.

Nonnulli enim volunt huiusmodi advenas, viatores et pe- regrinos sepeliendos esse in ecclesia cathedrali. Nam huius- modi peregrini, qui nullum domicilium aut quasi-domicilium habent in civitate, cum nulli paroeciae civitatis pertineant; ne careant proprio ministro sacramentorum in articulo mortis et funebribus functionibus post mortem, aequum erat ut sub- icerentur potius ecclesiae cathedrali, maxime ob eius ma- tricitatem et praeeminentiam super omnes alias dioecesis et civitatis ecclesias. Quapropter Conc. Triburiense (Decr. Gra- tiani, part. II, caus. Iß, quaest. 2, can. 6) praecipit : « Ubi- cumque temporum vel locorum facultas tulerit, apud maiorem ecclesiam, ubi sedes est episcopi, sepulturae celebrentur. Si autem propter temporis vel loci asperitatem hoc difficile visum fuerit.... ubi quis decimas persolvebat vivus, ibi sepeliatur et mortuus». Et cohaerenter S. Rota, 27 Ian. 1768, cadavera parocho adscripsit, vagis dumtaxat et peregrinis fortuito de-