469 Dubia super dispensationibus matrimonialibus

si secus fiat non solum sit dispensatio illicita sed etiam inva- lida, cum vel alia dispensatio vel sanatio tribuatur. 1

Neque potest in exemplum adduci, quod graves aliqui Auctores censuerunt de dispensationibus Apostolicae Datariae concessis in forma paupertim: namque de his dispensationibus movetur potius quaestio de forma qua illae dispensationes expe- diuntur: idest an verba, quibus ea formula clauditur, dum- modo vere pauperes et miserabiles existant afficiant substan-

tiam formulae in litteris Apostolicis contentae, vel potius haec verba referantur solummodo ad taxam seu Componendam Apo- stolicae Datariae solvendam. E converso in themate non agitur de quaestione formae, sed de quaestione facultatis.

Haec quae ex officio conscripta sunt in utraque causae propositione in unum ordinem redegi, quamquam ad erudi- tionem tantum iuvare possunt. Namque S. Congregatio Con- cilii censuit causam generali responsione non definire, appro- bans tantum praxim quae in S. Poenitentiaria servatur per responsionem ad dubium quod sequitur.

Dubium.

« An validae sint matrimoniales dispensationes pro pau- « peribus a S. Poenitentiaria in foro externo concessae, quando « paupertas falso allegata fuerit in casu ».

1 Ad verte tamen, eiusmodi conclusionem, ex officio disputandi factam, si accurate consideretur, rectam non esse. Supponit enim tamquam veram hanc universalem propositionem: omnia negotia, quae deferuntur Romano Pontifici ut validentur et sanentur, ea persuasione deferri, et a Romano Pontifice ea persuasione sanari quod sint certo substantialiter nulla. Quae propositio universim spectata est falsa. Nam multa deferuntur Romano Pontifici ut sanentur, ut sic correcta, tuta evadant neque deinde aperiant anxietatibus quaestionibusque locum. Quod apprime contingit in themate. Confer quoque quae scripsi in Vol. V pag. 27 in nota de litteris Aposto- licis, quae per Datariam expediuntur in forma Perinde valere. Etenim etiam per eiusmodi litteras Romanus Pontifex sanat defectus, qui in dispen- sationibus irrepserint, quin tamen semper concludi possit, ita fuisse dispen- sationes vitio affectas, ut essent nullae,