462 Dubia super dispensationibus matrimonialibus

VIII. Obreptio autem vel subreptio ab oratoribus facta, non praesumitur sed clare ostendi debet.

IX. Probata autem obreptione vel subreptione, aut sine controversia admissa, subintrant illae regulae, quas commu- niter Canonistae tradunt, ex iure desumptae ad iudicandum, an Rescripta Romani Pontificis seu Litterae Apostolicae, quibus dispensatio conceditur, sint necne valida.

X. Eiusmodi quaestiones non possunt unica generali respon- sione definiri, cum pro adiunctorum diversitate diversae sub- intrent iuris regulae, quae modo affirmativam modo negativam sententiam secumferant.

XI. In themate autem, re generali modo considerata, non videtur facile iudicanda nullitas dispensationum, cum ex parte concedentis validitas dispensationis sit semper praesumenda ; ex parte petentium intervenire debeat certa et substantialis obreptio et subreptio ; quae eo difficilius est admittenda, quo difficilius determinari certo potest, quinam dicendi sint paupe- res, quinam non pauperes.

DISPENSATIONIS A SERVITIO CHORI.

Die 22 iunii 1872.

Summaria precum. Presbyter oppidi N, in collegiata ecclesia Mansionarius, supplici oblato libello, a SSfho imploravit Indultum Iubilationis tum ob expletum quadraginta annorum chori servitium tum ob morbum incurabile quo afficiebatur. Medicus testatus est, supplicantem « arthritide chronica affe- « ctum in inferioribus extremitatibus, ita ut deambulare aegre « posset, atque baculo indigeret etiam in propria domo: quod « baculi auxilium si deponeret, vacillaret, et nonnisi brevi tem- « pore stare posset » .

Rogatus de more Episcopus, ut audiret quoque Capitulum, retulit: Capitulum, inspectis fallentiarum libris testari, haud constare de oratoris continuo ac laudabili servitio chori, atque