408. De sancto Romualdo.
Ad Nocturnum.

1. Sacratum diem annuum,
Magno colamus gaudio,
Cum Romualdus splendidus
Felix migravit saeculo.

2. Nam oriundus exstitit
Urbis Ravennae nobilis,
Ex claro ducum genere
Carnis duxit originem.

3. Hic largas opum copias
Omnemque mundi gloriam
Sprevit, ut inops inopem
Christum sequatur principem.

4. Vir iste clementissimus
Sic erat Deo placitas,
Ut virtute mirificus
Semper esset mortalibus.

5. Multi curantur languidi,
Et effugantur daemones
Ad laudem Christi nominis
Et confessoris gloriam.

6. Per annum quoque integrum
Nihil gustavit aliud,
Quam ciceris quotidie
Pugillum plenum vespere.

7. Dehinc per annos quindecim
Vivendi mutat ordinem,
Sabbato cum dominica
Refectionem geminat.

8. In cella cum consisteret,
Ceu corvos ac vultures
Iniquos cernit spiritus
Sibi saepe adsistere.

9. Cum quadam die psalleret,
Maligni eum spiritus
Cum repentino impetu
Immaniter afficiunt.

10. Post nimis dura verbera
Dum haec fudit alloquia:
Care Jesu, dilecte mi,
Quo usque me reliqueris?

11. Omnes iniqui spiritus
Divino jussu fugiunt,
Mox Romualdus alacer
Ad coeptum opus remeat.

12. Nos, miles invictissime,
Da in agone vincere,
Calcatis cunctis hostibus
Jungamur ut coelestibus.

13. Te, pater alme, petimus
Totis cordis visceribus,
Ut coelum dones scandere,
Quos terram doces spernere.

14. Laetetur uniformiter
Ordo Camaldulensium,
Dum tanto patri pariter
Festivam dat solatium.

15. Totis, Christe, visceribus
Tibique patri canimus
Una cum sancto spiritu
Laudes per omne saeculum.