TREVIREN. 467

affectus sanguinem transmutantes et spiritum cordis affi- cientes, omnem rei venereae facultatem impedire. At daemon illas affectiones excitare potest. Cum animos turbare et ho- mines dementes reddere valeat . . . femina communiter maleficiatur per solam opinionem, seu phantasiae laesionem : potest enim vir accedere, nec vigor membri relaxatur: at cum conatur accedere, illa subitohorret . . . Solet tamen quandoque daemon vas foemineum arctare ». Quod igitur im- potentia coeundi aliqua ex naturali causa explicari nequeat, nec ullum obstaculum naturale in coniugibus, notum in Me- dicina, inveniri possit, non ideo impotentia neganda sit, quum factum impossibilitatis coeundi prostet. Mulier fassa est se nupsisse maritum ex quodam affectu, paratamque fuisse a principio debitum coniugale, reddere marito, et tamen copulam nunquam perfici potuit. Maritus interrogatus, an tentamina copulae consequeretur seminis effusio? id negavit -dicens, nimiam tristitiam huiusmodi effusionem impedire. Et tamen medici in vasis generationis mulieris nullum de- fectum invenerunt; et maritus illegitimam prolem ex alia iam habet. Impotentia igitur est relativa in utrisque, et quum « ex radice naturali consurgere nequeat » ut dicit Sánchez, adnumeranda est impotentiae quam ex maleficio antiqui dicebant.

Quo vero ad causas quae matrimonii non consummati -solutionem suadent, eas plures et quidem graves adesse, facile dari posse censet; adest enim et moralis impossibilitas reconciliandi coniuges ; et maxime exasperatio eorum ani- morum quum neque tempore cohabitationis, vel semel con- cordes fuere; et quod maximum est, maritus novum foedus cum ancilla sua coram magistratu civili inivit, prolemque genuit.

Quibus tam super matrimonii inconsummatione, quam -super existentia causarum dispensationis relatis, concludit -consulendum esse SSmo pro huiusmodi dispensatione ob- tinenda.