412. De sancta Sabina.

Ad Vesperas.

1. Praebe, Christe, canentibus
Munus laetitiae, martyris ut tuae

Sabinae sacra praemia
Promantur pariter vocibus et lyra.

2. Claris orta parentibus,
Pollens eximii conjugio viri,

Praestanti facie nimis,
Morum plena satis, dives opum fuit,

3. Hanc virgo monitis suis
Seraphia probe fecerat idola

Toto corde relinquere
Factorique suo credere concite.

4. Sprevit jura parentium,

Durum non timuit supplicii genus,

Sed praebens gladio caput
Centenae merito frugis adit gradum.

5. Sic in morte semel suos

Abscondens oculos semper ovans videt

Solis perpetui jubar,
Nunquam deficiens hujus erit dies.

6. Felix orbe potentior,

Quae coelum recipit sanguine pro suo,

Cui merces paradisus est,
Vitae deliciis omnibus affluens.

7. Illic purpureus rosae

Flos et nardus inest, vernat amaracus,

Floret cum violis crocus,
Spirant thura thymus, lilia balsamum.

8. Hymnos angelici chori,

Condignum resonant carmen apostoli,

Psallunt quam pie martyres,
Et plectro feriunt tympana virgines.

9. Salus sancta perenniter,

Horum quae medio psallis in agmine,

De quo jam specialiter
Marsorum, petimus, munera respice.

10. Laus aeterna, salus, honor,

Virtus, imperium, lux sine termino,

Rex regum, tibi, Christe, sit
Et cum patre Deo spiritui sacro.