470 CEPHALUDEN.

porrectis, ac minime in secundis petitionibus, atque in in- formationibus S. O. O. transmissis.

Ad hoc comprobandum praemisit patronus, errorem in primis petitionibus ac precibus omnino inverisimilem esse, cum ex una parte agatur de sacerdote omnibus noto, qui a quadraginta annis sacrum ministerium publice et summa cum laude exercuit, ex alia vero parte habeatur Episcopus, qui a vigintiquinque annis dioecesim regit, qui proinde optime nosse debebat gregem sibi commissum, nec facile bonum pa- storem existimare qui lupus erat.

Simoniam in casu prorsus exulare contendit patronus, quia suppositum pactum cum agentibus evenisset, postquam iam indictus fuerat concursus, hunc autem non prius quam die 13 Februarii indictum fuisse, cum gratia iam a quatuor diebus, a die nempe 9 Februarii a Summo Pontifice con- cessa fuerat.

IURA SACERDOTIS PUCCIO. Qui vero partes agit sacerdotis Puccio, ad primum dubium quod spectat, notat, quaestio- nem potius in facto versari quam in iure, cum in hoc tra- latitium habeatur adversus litteras Apostolicas semper con- cedendam esse oris aperitionem, si subreptionis vel obreptio- nis vitio eas infectas fuisse constet, ceu post compertissimam iuris dispositionem Cap. Super Litteris de Rescriptis tra- dunt in sexcentis resolutionibus tum S. O. Congregatio tum romanae Rotae consistorium. Quandoquidem litterae Apo- stolicae semper in se continent tacitam hanc conditionem videlicet si preces veritate nitantur. Quare, ait ipse, quae exposita fuere Pontifici, quaeque causam atque originem lit- teris, de quibus agitur praebuere, sedulo inspicienda veniunt. At cum non una tantum falsitas in themate reperiatur, sed. plures et quidem fraudolentae, profecto, oris aperitionem ne- fas esse denegare.

Et re quidem vera, subdit, haud ambigendum est Pon- tificem litteras Apostolicas concessisse Alesso duobus hisce dumtaxat inductum rationibus, idest quod veritati consona essent quae Episcopus narravit, cum Alesso ad gubernan-