L I T T E R A E 475

n e s sa lvandos decrevit 3 ita illos, quos ad praestantiorem san- ctimoniae g r a d u m advocat, per h o m i n e s eo perducendos con- stituit, « ut nimirum, q u e m a d m o d u m Chrysostomus ait, per ho- « mines a Deo d i s c a m u s » (1). Praeclarum eius rei e x e m p l u m , ipso Ecclesiae exordio, positum h a b e m u s : q u a m v i s e n i m S a u l u s , Spirans minarum et eaeolis (2). Christi ipsius v o c e m audivisset ab eoque quaesivisset : Domine, quid me vis facere; D a m a s c u m tamen ad Ananiam m i s s u s est : Ingredere civitatem, et ibi di- cetur tibi quid te oporteat facere. Accedit praeterea, quod qui perfectiora sectantur, hoc ipso quod ineunt intentatam plerisque v iam, sunt mag i s errori obnoxii , ideoque magi s q u a m ceteri doctore ac duce indigent. - Atque haec agendi ratio iugiter in Ecclesia obtinuit; hanc ad u n u m o m n e s doctrinam professi sunt quotquot, decursu saeculorum, sapientia ac sanctitate f lo- ruerunt; q u a m qui respuant , temere profecto ac periculose respuent.

R e m tamen bene penitus consideranti, sublato etiam externo quovis moderatore, v i x apparet in novatorum sententia quor- s u m pertinere debeat uberior ille Spiritus Sancti influxus, q u e m adeo extollunt. - Profecto m a x i m e in exco lendis virtutibus Spiritus Sancti praesidio opus est omnino : v e r u m qui nova sectari adamant, naturales virtutes praeter m o d u m efferunt, quasi hae praesentis aetatis moribus ac necessitat ibus respon- deant aptius, i isque exornari praestet, quod h o m i n e m paratio- r e m ad a g e n d u m ac strenuiorem faciant. - Difficile quidem intellectu est, eos, qui christiana sapientia imbuantur, p o s se naturales virtutes supernatural ibus anteferre, ma ioremque illis efficacitatem ac foecunditatem tribuere. Ergo ne natura, acce- dente gratia, infirmior erit, q u a m si suis ipsa viribus permit- tatur? N u m vero h o m i n e s sanctissimi, quos Eccles ia observat pa lamque colit, imbeci l los se atque ineptos in naturae ordine probavere quod christianis virtutibus excel luerunt ? Atqui, etsi naturalium virtutum praeclaros quandoque actus mirari licet, quotus tamen quisque est inter h o m i n e s qui naturalium virtutum habitu reapse polleat ? Quis enim est, qui animi perturbationibus, i isque vehement ibus non incitetur ? Quibus constanter superan- dis, sicut etiam universae legi in ipso naturae ordine servandae,

(1) Hom. 1 in Inscr. altar. (2) Act. Ap. c. 9.