476 BERGOMEN.

Clericatum de benef, discept. 45 num. 36: praeterquam quod ipsamet haec obligatio species alienationis esset.

Unde conclusit patronus, obligationem quam sibimet as- sumpsit Episcopus Speranza, onus reale beneficii haud con- stituere, adeoque ex ea gravari successorem non posse. Sed neque Commissarios quorum diligentia idem Episcopus usus est in templi aedificatione. Etenim ipsi mandatariorum vel- uti munere fungebantur , eorum nempe « quibus negotium > gratis gerendum committitur » ex L. 1 ff. Mandati vel contra. Et reapse in publico instrumento diei 14 Iunii 1856, quo commissariorum munus ab Episcopo definiebatur, hoc ipsum cautum reperitur.

Quum decursu temporis deesset pecunia, mutua contra- xit Commissio, et novas fecit collectas in tota Dioecesi, ut mandatum impleret. Voluit etiam Episcopus domum paroe- cialem construi; et inde necessitas novi mutui 10,000 libel- larum, quin imo contractus, die 15 Septembris 1876 initus fuit ab ipsomet Episcopo, ceu legitur in solemni instrumento, tunc confecto.

Neque, prosequitur patronus, ex hoc dicatur, quod Epi- scopus, qui huic tantum mutuo interfuit, a ceteris abfuit, hoc unum mutuum approbare intellexerit, cetera vero re- probare, aut sibi non adscribere: etenim si hac tantum vice ipse interfuit, specialis ratio suppetebat, nempe imponendae super domum hypothecae.

De cetero Episcopum sicut in hunc contractum sic et in alios, aliaque opera Commissariorum consensisse praesumen- dum est , ex eo quod probaverit quae commissio egerat; tum quia mandatum, commissioni dedit ad agendum, quod •absque pecunia perfici haud poterat, tum demum quia com- missio, puta in collectione eleemosynarum per dioecesim et in difficilioribus negotiis ' se agere dicebat cum approbatione Episcopi. Quo casu, cum Episcopus praesens esset, neque dissenserit aut prohibuerit, aperte consensisse dicendus est, ex I. 6 § 2 ff. Mandati, et cap. Ia Dilecti De appell, in VI. Quoquo modo tandem, et quamvis dicatur Episcopum hisce