ALBINGANENSIS 477

genita et absoluta coeundi impotentia, adest nihilominus implicita, ex eiusdem in causis tum civili, tum etiam eccle- siastica agendi ratione deducta.

Propositum nostrum denique magis abunde conficiunt septimae manus propinquorum seu viciniorum testes, qui omnes notam in vulgus Annae impotentiam ad coeundum referunt.

Age nunc si adeo certa sunt signa, quae impotentiam Annae ad matrimoniales actus demonstrant, ut eam nedum putatitius eiusdem vir, qui illius claustrum penetrara num- quam potuit, sed et medici, qui eius corpus inspexerunt et praesertim Aloisius Fontana, qui illius impedimentum, eam manucurando, removere perperam tentavit; immo ipsa ob- stetrix, quae vulnus sexualibus illius partibus ad obstaculi remotionem chirurgica manu patratum medicatibus curavit, iureiurando afiirmarint ; iam non est, ut videtur iure am- bigendum de nullitate matrimonii, a Francisco cum Anna initi die 4 Septembris 1872, ob perpetuum et antecedens impotentiae impedimentum quo mulier laborat. Id namque capite Fraternitatis VI de Frigidis et maleficiatis clarissi- mum est et DD. iudicio confirmatum ut supra. Non enim agitur de qualibet impotentia, sed de impotentia absoluta et certo antecedens matrimonium; quippe quae congenita est eidem Annae et a natura contracta, nec potest ope iuvari medicorum, nedum sine vitae periculo, sed absque ulla spe sanandi defectus, agitur enim de uteri carentia, vel atrophia, cum obliteratione meatus virginalis : et si haec chiriatri in- strumentis tolli non valuit, quomodo medicorum ope uteri praesentia vel eius evolutio sive poni sive dari poterit ? . . . Igitur declaranda est matrimonii nullitas : et quia, ex capite impotentiae absolutae, inhibendum est Annae ita impotenti ad alia vota transeundi.

VOTUM CANONISTAE. In primis accurate determinandum videtur, ait Consultor, quale sit vitium, quo Anna in ge- nitalibus laborat. Cum illa in ecclesiastico iudicio contumax extiterit, et vir, cui testes adstipulantur, nonnisi generice