ARETINA 479

scriptori decisionis, non iudicum suffragio adscribi. R o t a m Fanen. Restii, in integrum 4 Martii 1853 cor. de Witten §. 11. Decis. 299 coram Seraphino §. ult. et Decis. 498 n. 9 cor. Dunozett. Unde concludit : aut contra mentem iudicum extensor decisionum aliqua posuit verba et arbitrio munus excessit; aut officium laedere noluit et verba iuxta sententiam accipi debent.

Haec vero quasi ad abundantiam dicta censet orator, cum post decreta C. SS. Rituum in Brevi Benedicti XIV praeinserta, omnem vim veteres sententiae amisisse videan- tur. Iam EE . P P . innotuit Apostolicum Breve anni 1746 una cum praefatis decretis, quae omnia lata fuisse memo- rat patronus, tum ad intemperantiam adversariorum qui etiam SS. R R . C. deceperant compescendam, cum ad de- lendum monstrum concathedralitatis, ex quo tot controver- siae dimanaverant. In his vero monumentis de universo agi cathedralitatis iure patronus contendit, idque sive ex peti- tionibus Plebani Capituli, sive ex verbis quibus S. C. usa fuit, deducere nititur.

Temere autem contra Apostolicas Litteras obiici observat obreptionis vitium, quasi altera tantum parte audita prodie- r i t . Namque Apostolicus in Hetruria Nuntius die 13 Iu- lii 1743, ut in facti specie notatur, Episcopo scribens, man- dabat « di communicare questa notizia a tutti e due i ca- pitoli, acciò ognuno di essi per la sua parte mi faccia avere stragiudizialmente un sommario delle proprie ragioni. » Imo vero, anno postmodum elapso, Flavius Chisius monitorium in adversarios tulerat : « Mandamus per praesentes quatenus decimaquinta die ab exequutione praesentium computanda, compareant Romae in iudicio legitimo coram Nobis etc. » Quibus fastigium accedit ex eo quod Brevi adiecta fuit clau- sula « sublata » et decretum irritans , quibus positis , ad- versariis fas haud esse dicit absque venia Pontificis placitum in discrimen adducere. Temere pariter opponi censet quod Benedictus XIV posterioribus litteris aut factis quod ante decreverat de universali iure cathedralitatis improbaverit ;