Parochialis 485

forent. Testes, quos promotor fiscalis induxit, non modo de auditu et publica fama, sed et de visu plura deposuerunt, quae omnino suadent famam haud solido fundamento destitui. 1

Hisce habitis Curia Episcopalis sub die 20 iunii 1876, sub die autem 28 mensis eiusdem sequens protulit decretum: « Visis monitionibus sibi factis, quibus parere contempsit ... « perpendentes praefatum Parochum IV. haud posse sine gravi « detrimento animarum curam sibi demandatam amplius exer- ce cere ; idcirco in executionem statutorum SS. Canonum ipsum « Parochum ... ab ufficio suspendimus, et pro suspenso ab « administratione sacramentorum et verbi Dei praedicatione, « et ab omni omnino exercitio animarum curae spectante haberi «volumus et declaramus».

Sub die 13 iunii 1877 neotericus Episcopus S. C. Con- gregationi exposuit ; remotionem Parochi IV. a paroecia locum dedisse odiis et litibus quamplurimis inter Paroecianos, quo- rum pars adversatur Parocho, pars eidem favet. Neque odia et simultates extingui poterunt, donec spes affulgeat ut redin- tegrari parochus ille possit. Hinc arrepto Dioecesis gubernio, eumdem rogavi, ut sponte sua paroeciae nuntium mitteret, eidem adpromittens aut pensionem super paroecia aut Cano- nicatum in Cathedrali, sed perperam. Quinimo capta occasione, qua Eoiscopus abesset, promovit quasi plebiscitum in sui favorem per publicum Tabellionem. Populus ille facili modo agitatur, eo quod in sua simplicitate haud gravia credere valet crimina, quibus Parochus incusatur.

Quapropter expoposcit Antistes, ut eidem Parocho prae- figatur terminus perentorius, ad sua iura deducenda in linea appellationis a sententia Curiae Episcopalis, quo inutiliter transacto, absolute a Paroecia removeretur. Petiit etiam Epi- scopus indicendi concursus facultatem, ut illico populi eiusdem necessitatibus consuleretur. S. Congregatio rescripsit : «eidem «Episcopo qui praefigat parocho terminum unius mensis, ad

1 Quae ex testium depositione prolata fuere haud speciatim referimus, ut verecundiae parcamus.