488 ORDINIS CISTERCIENSIS.

nedicti quae fuit adprobata a Paulo V. per superius allegatum Breve Ex iniuncto Nobis diei 1 Octobris 1612.

Cum itaque ita res se habuerit post Constitutiones Piañas, con- cludebat Consultor, non posse reprehendí Cistercienses ob refor- mationem Breviarii, quae facta fuit prae oculis habito Breviario Romano S. Pii V. sed eos reprehensione fuisse dignos quod in usum illud deduxerunt priusquam Apostolicae Sedis approba- tionem obtinuissent: eam tamen culpam, quam certe non impune tulerunt, variis de causis Consultor excusavit.

Post haec Consultor gradum fecit ad expendendam quae- stionem , an hactenus iure Cistercienses fere omnes usi essent' Breviario Vaussiniano.

Operae pretium esse existimavit Consultor historiam refor- mationis Ordinis Cisterciensis texere , quae locum habuit sae- culo XVII . mediante, ad quam Ordinis reformationem pertinuit etiam praesens quaestio. Enarrata autem ab eo historia ad haec summa capita reducitur.

Ordo Cisterciensis e suo primoevo splendore aliquantulum declinaverat saeculo XIII . labente, quae quidem decimatio ma- xima evasit ineunte saeculo XV. Quare non defuerunt monachi qui optarent Ordinis reformationem. S. Sedes haec desideria, quae erant iuxta suum propositum, ultro obsecundavit. Hinc pedetentim in variis Europae partibus constitutae sunt Congre- gationes diversae reformatae' eiusdem Ordinis.

Duae tamen prae caeteris merito appellari possunt reforma- tiones, quarum una est observantiae regularis Hispaniarum quae- que nuncupata quoque est Castellae, cuius auctor fuit Martinus de Vargas anno 1425; et altera Fulliensium orta in Gallus circa annum 1577 opera Ioannis de la Barriere. Prima reformatio non multum sese protendit; altera vero multo amplior evasit, ita ut non solum per Gallias propagata maxime sit, sed in Italiam quo- que descendit, atque ab Abbatum Cistercii iurisdictione subtra- cta, subiecta fuit immediate Sedi Apostolicae a Clemente VIII. usque ab anno 1592.

Immo hic idem Fulliensium Ordo ab Urbano VIII. anno 1630 divisus est in varias Congregationes inter se independentes, qua- rum prima sub nomine Congregationis B. Mariae Fulliensium in Gallia; altera vero nuncupata Reformatorum S. Bernardi in Italia.