490 Parochialis

tia soli cum sola in domo vel in loco abdito degentis, pro

tatito temporis spatio, ut possent peccatum committere, Me-

noch aliis relatis in praesumat., lib. j", praesumpt. 41, n. 1 1 ,

Sánchez, de matrim., lib. io, disp. 12, n. 45. Quae praesum-

ptio magis augeretur si attendas, quod parocho prohibitum

fuit a laico tribunali petere domum cuiusdam foeminae, ad

eius mariti rogatum, et ea non obstante prohibitione, illuc con-

venerat unde damnatus est. Pariter a Curia eidem prohibitum

fuit petere domum alterius mulieris, sed prohibitionem omnino

posthabuit.

Aliis depositionibus adiicienda est viri praeclari depositio,

qui retulit quod antecessor etiam Episcopus pluries monuerat

parochum, ut malam vitam desereret ; et quod Parochus ad

pedes Episcopi provolutus, culparum veniam exoravit. Iam-

vero omnibus innotescit, adagium, nulla maior datur pro-

batio, quam proprii oris confessio.

Ex quo fit ut evanescat exceptio, quod testes inimicitia

ducti nefanda contra Parochum deposuerint; nam istorum

depositionibus duorum Episcoporum testimonium consonat.

Facile porro « credi non potest Episcopos suae non minus,

« quam alienae salutis adeo immemores, ut nec deterriti

« divini interminatione iudicii, odio vel favore moveantur, et

« in sacrorum canonum singularem iniuriam, dicant malum

'< bonum, bonum malum, ponentes tenebras lucem, et lucem

« tenebras ; Bened. XIV in Constit. Cum illud ». Insuper

observandum est, quod si duos tresve excipias, de aliis nihil

aliud asseveratur, quam affines vel consanguineos esse sacer-

dotis, quem Episcopus in paroecia sufficere cupiebat. Neque

praesumendum est illos, ob longinquum sanguinis vinculum,

voluisse periurium committere, et innocenti detrimentum

afferre.

Quanti autem faciendae sint publicae subscriptiones, quas

parochus in sui defensionem adducit, eruitur, praeter modum

quo collectae fuerit, ex eo etiam quod folium subscriptum fuerit

semper eodem atramento, eodemque charactere subsignatum.