CURAE ANIMARUM 49 i

Doctrina haec de inamovibilitate pastorum animarum curae atque saluti praeficiendorum nedum iuri, sed eidem etiam • rationi consonam esse monent s. Rota in decis. 53 n. 10 et seq. cor. Perting. tradens Concil. Trid. ideo perpetuos parochos exigit> ut oves suas cognoscere valeant: sunt enim pastores.... melius igitur suas oves dignoscent si perpetui sint et non temporales; ut in his terminis dixit Rota decis. 24 de praebend. in novis. Praeterea cum sint patres dist. 96 cap. 9 non decet eos esse temporales.... Denique sicuti matrimonium carnale ad tempus non contrahitur, ita nec spirituale. Quas iuris sanctiones de utiliori, ut plurimum necessaria parochorum seu Vicariorum perpetuitate expendens atque commendans Barbosa de offic, et potestate pa- rodi, part. 1 cap. 1 num. 43 et 44 haec ad rem animadvertit « ibi » sicut una mulier non potest duos vel plures sponsos habere, nec unum corpus duo capita, quia esset monstrum, sic nec Ecclesia duos vel plures Parochos sive curatos, et in una Ecclesia unus debet esse sacerdos, sponsus et rector, qui curam habeat. >

Praefata doctrina pluries firmata reperitur a s. Rota et prae- sertim in dec. 52 n. 17 et seq. p. 2 diversorum, et in Massanen. Iurisdictionis 1 Martii 1610 cor. Lugdun; et a S. C. Concilii in una Nullius seu Montis Casini 25 Ianuarii 1826, in Sarnen. 7. Iulii 1731, in Castrimaris per summaria precum die 17 Dec. 1825, in Narnien. Curae animarum 5 Septem. 1845, in Neapolitana Vicarii Curati perpetui 26 Iunii 1875 pro Ecclesia Collegiata s. Ioannis Maioris, in qua cura animarum per Vicarium curatum exercebatur, singulis sex mensibus a Canonicis eligendum, ex facultate ipsis impertita a fel. mem. Innocentio XII in vim Bullae diei 5 Ianuarii 1692 quae incipit: In supremae Apostolicae di- gnitatis.

Hisce praeiactis sequens dirimendum proponebatur.

D u b i u m .

An et quomodo curae animarum exercitio providendum sit

in casu.