492 PARISIEN.

In secundo capite, relata Tridentina lege, quae iubet ma- trimonia coram proprio parocho fieri, ad legis rationem per- scrutandam defensor adscendit. Et cum Card. Pallavicino (Sior. dei Concilio di Trento L 22 num. 17) commemorat decretum illud latum fuisse ad obvianda quae ex matrimo- niis clandestinis nascebantur gravissima mala.

Atqui, ait, patronus, matrimonium, de quo quaestio non clam et furtive, sed sub meridiem, in pubblica ecclesia, cum magna solemnitate, praemissis tribus in paroeciis denuncia- tionibus, celebratum est.

Quin dicatur clam a parocho proprio, qui erat urbanus a S. Thoma, initum fuisse. Nam respondet defensor, prae- terquamquod banna matrimonialia in paroecia S. Thomae publicata sunt, insuper hic parochus propositum celebrandi matrimonium in paroecia Epinay nedum cognovit sed et approbavit. Ait enim : ducissa me certiorem fecerat de ma- trimonio filiae suae quin mihi significaret ubi celebraretur. Nulla quaesivi iura.. . Sciebam esse puellae Lejeune ius ineun- di matrimonium in villa epineyensi.

Imo non solummodo parochus S. Thomae retinuit quod aequa foret familiae Lejeune potestas nuptias ineundi in Epinay, sed idem quoque senserunt parochus epineyensis, ipsaque Curia versaliensis a sacerdote Maillot interrogata. Et licet parochus Maillot ab initio de bono suo iure ad be- nedicendas nuptias dubitaverit ; attamen quum, diligenti in- quisitione peracta, dubia expulerit et exinde persuasum sibi habuerit quod puella Lejeune non plus moraretur Parisiis, Flines, aut alibi quam in Epineyum ; hoc factum pro paro- chi prudentia arguit et valorem sententiae ab eo post dili- gens examen susceptae auget.

Nec reprehendi potest Vicarius generalis versaliensis ob rescriptum, quo parocho Maillot permittebat ut nuptiis be- nediceret ex quadam incerta seu probabili iurisdictionis opi- nione, dum ait mihi videtur. Siquidem, Vicarius in eo re- scripto duos casus rite distinguit, celebrationem matrimonii, eiusque denunciatione!!!; primam absolute permittit: quoad