492. De sancto Wernero.

1. Abel, melos supernorum
Juniorun puerorum,
Adusque hymnos Domino
Compsallimus altissimo.

2. Beata, cujus viscera
Lactavit hic puerulus,
Conregnant super sidera
Virgo mater et filius.

3. Causa nostri verbum caro
Necat mortem moriendo
Dans exemplari speculo,
Quod famuli pro Domino

4. Dent vitam in certamine ;
Quod est completum hodie
In Christi claro milite,
Sancto Wernhero martyre.

5. En impiis displicuit
Tormenta ferens aspera,
Reddens Christo, quem tribuit,
Mortem in pueritia.

6. Florens puer moriturus
Donorum sumit apicem,
Die coenae bibiturus
Mox raptus uvae calicem.

7. Hostes Judaei impii
Et homicidae pessimi,
Vos arripit mortalia
Chaos quod dat poenalia.

8. Ibat puer, quam viderat,
Trevericam Wesaliam,
Ut panem sibi quaereret,
Sed cadit in Judaicam

9. Katholicus invidiam,
Omnisque doli nescius
Et pravae sectae inscius
Ducitur in ergastulum.

10. Lumine carens coelico
Justi os globo clauditur,
Et pede versus laqueo
Puerulus suspenditur.

11. Mitis immite laeditur,
Ab impiis conciditur,
Aratur et confoditur,
Sic tormentatur triduo.

12. Nimis multa sic perpessus
Spem martyr et fiduciam
Suas imponit Domino
Dans spiritum altissimo.

13. O Wernhere mitissime,
Qui triumpbasti hodie
De mundo, carne, Satana,
Precibus tuos adjuva.

14. Praestare hoc piissime
Digneris, rex sanctissime,
Et hoc precatu martyris
Tu miserere miseris.

15. Quo decore sit colendus,
Quo honoreque habendus
Miraculis comperitur,
Puer quibus is fulcitur.

16. Retro aevo pertransacto
Reflorentque similibus
Nunc nostris sub temporibus,
Surdis auris aperitur.

17. Serata lingua loquitur,

Caecus videt, stat contractus,
Mortuis vita redditur
Vigoreque confractus.

18. Te quaesumus, mitissime,
Per hujus natalitia
Praecari tibi martyris
Nos ablue criminibus.

19. Virore tu viridior
Et flore flos floridior
Lustrisque tribus junior,
Martyrum inclitissime,

20. Xristi praedulcis victima,
Relaxa nostra crimina,
Est tua vox dulcisona
Sanctorum inter organa.

21. Ymber divinae gratiae,
Qui te sulcavit hodie,
Ut ferres vitae semina,
Fecundet nostra pectora

22. Zelo, quo percipiamus
Supremae terrae bravium
Et felices capiamus
Aeternae vitae gaudium.