496 BISINIANEN.

norum ecclesiasticorum, quae nostris diebus contigit, oeco-̂ nomicus status capituli immutatus fuit.

Fiscus enim portiones antiquae massae grossae singulis, ceu dixi, divisas noluit veluti quid unum recognoscere: de- crevit duodeviginti earum, conversas quidem in census sta- tus, relinquere, ceteras vero usurpare : et sic, perficiens quod proposuerat, anno 1870 undecim quotas, anno vero 1882 septem alias sibi devolutas declaravit. Capitulum interdum, dum aliquis deficeret, alium sufficiebat Sacerdotem, quem tamen Demanius haud agnoscebat.

Ex hoc ergo factum est, ut, cum fiscus anno 1882 se- ptem ultimas quotas usurpaverit, plures sacerdotes in capi- tulo numerarentur, quam quae superessent portiones. In hoc rerum statu canonici putaverunt, ex residuis duodeviginti quotis, 12 ad canonicos spectare, 6 ad simplices partici- pantes; parochos autem ab eorum participatione excludi, iuxta id etiam quod gubernio visum fuerat. Parochi autem reclamaverunt, praesumentes ius sibi esse ad praedictam por- tionem.

Requisitus Episcopus pro informatione et voto conque- stus est prius, quod canonici lucri causa parochos vexent, addens : sese censere res relinquendas esse in statu quo : videlicet iuxta parochorum desideria, qui reclamarunt ut haberentur a capitulo iuxta morem temporis acti.

Disceptatio Synoptica

DEFENSIO PAROCHORUM. Parochorum favore facit prae- primis quod Vicarius generalis testatur , nempe quod pa- rochi, dummodo oriundi e Bisiniano, semper fuerunt mem- bra Capituli, cui inest officium paroeciale; quod Capitulum delegavit novem Sacerdotibus, quot sunt paroeciae, servando in hoc praescripta ss. canonum; sed apud se reservavit Fon- tem baptismalem. Ac in eumdem sensum concurrunt quae parochi, rem fusius explicantes , enarrant, videlicet anti- quissimo tempore cathedralem ecclesiam receptitiam innu- meratam fuisse: dein determinatum esse ut capitulares 40