Funerum et emolumentorum 497

causa, transtulerat. Parochus huius natalis terrae, praesidem

Capituli de obitu Canonici certiorem fecit, ne occasione funeris,

falcem mitteret in Capituli iura.

Archidiaconus Cathedralis curavit ut Parocho notum fieret,

se praepedire nolle funus et tumulationem fieri in terrae

natalis paroecia, ob distantiam ex 12 chilometris, dummodo

integra servarentur iura quae titulo quolibet obvenire Capitulo

possent.

Parochus, quum iam defuncti corpus putrescere incepisset,

ab haeredibus rogatus die 18 octobris iusta persolvit. Depu-

tatus Capituli die 17 iam protestationem emiserat, eo quod

iura Capituli eiusdem, laesa viderentur per funeris celebrationem

extra Cathedralem peractam.

Episcopus de sua rogatus opinione, iura Parochi terrae

natalis defuncti, omnino protueri adnisus est.

Disceptatio synoptica.

DEFENSIO PAROCHI T E R R A E N A T A L I S . Indubium est Parocho

competere ius funera peragendi infra suae paroeciae fines, nec

non sepeliendi quoslibet defunctos, qui infra limites suae Paroe-

ciae decesserint. Amostaz, de Caus. piis, cap. 8, n. 16; Sperell.,

decis. 87, n. ij; Rota, in Romana, Iuris tumulandi, 20 febr. i 702,

coram Priolo, n. ip. Neque obiicere licet electionem sepulturae

in testamento peractam ; quia, ut ait Antistes, dispositiones

testamentariae haud obligare videntur, quum supervenerint

adiuncta testatoribus impraevisa, quae testamenti executionem

difficilem reddant. Et sicuti leges aliquibus in casibus non

obligant, sic ultimae testatorum voluntates. Si enim Canonicus

omnino condi in sepultura Cathedralis voluisset, contemplari

etiam debuisset casum suae mortis longe a Cathedrali; et impo-

nere haeredibus ut corpus efferrent in Cathedrali e quocum-

que loco: quod factum non fuit a testatore. Quinimo, proseque-

batur Episcopus, antequam praedictus Canonicus testamentum

perficeret, intentionem pandidit Ordin rio se velle sepulchrum

Acta, tom. XI, fase. CXXX. 32