500 Litterae Apostolicae

incurrere in excommunicationem maiorem peculiariter reser-

vatam huic Sanctae Sedi aliasque poenas canonicas ; adeoque

eos omnes fugiendos esse a fidelibus, iuxta divinum monitum,

tamquam alienos et fures qui non veniunt nisi ut furentur,

mactent et perdant. 1

« Tristia quidem et funesta haec sunt, quae hactenus com-

memoravimus, sed funestiora etiam contigerunt in quinque ex

septem Pagis, quibus constat Basileensis Dioecesis nempe

Soloduri, Bernae, Basileae-campestris, Argoviae, Turegi. Ibi

quoque de paroeciis, deque parochorum atque vicariorum ele-

ctione et revocatione leges latae sunt Ecclesiae regimen, divi

namque constitutionem evertentes, ecclesiasticum ministerium

saeculari dominationi subiicientes et omnino schismaticae ; quas

proinde, eamque nominatim, quae lata est a Gubernio Solo-

durensi diei 23 decembris anno 1872, reprobamus et damna-

mus, et tamquam reprobatas et damnatas perpetuo habendas

decernimus.

« Quum porro Ven. Frater Eugenius Episcopus Basileensis

iusta indignatione et apostolica constantia reiecisset articulos

quosdam in conciliábulo seu conferentia, ut aiunt, dioecesana,

ad quam convenerant Delegati quinque Pagorum supra dicto-

rum, constitutos, sibique propositos, et omnino necessariam

haberet reiiciendi causam, quod episcopalem auctoritatem lae-

derent, regimen hierarchicum subverterent, et haeresi faverent

aperte ; ob eam rem ab Episcopatu deiectus, a suis aedibus

abstractus et in exilium violenter actus fuit. Tum nullum

fraudis aut vexationis genus omissum, ut in quinque Pagis

praedictis clerus et populus in schisma induceretur ; interdi-

ctum clero a quolibet commercio cum Pastore exulante, ius-

sumque datum cathedrali Capitulo Basileensi, ut ad electionem

Vicarii Capitularis vel Administratoris conveniret, perinde ac

si Sedes episcopalis reapse vacaret ; quod facinus indignum

strenue Capitulum edita protestatione ab se reiecit. Interim

1 Ioan. 10, 5, 10.