ENGOLISMEN. SOI

ptiis, una simul concubuisse et sub eodem tecto commora- tus esse amplius viginti dies : eosque ad opus maritale aptos -esse nemo unus inñciatur. Nec praesto est supremum in- consummationis palladium, scilicet virginitatis iudicium, ab obstetricibus et physicis peritis per aspectum corporis mu- lieris editum.

Nihilo tamen minus duo lectissimi consultores a mode- ratoribus S. O. G. in consilium de more adsciti, persuasum sibi habent, matrimonium haud consummatum esse. Et ad id adducuntur iurata Ioannis du Vignaud confessione ac septem testibus, qui iurant esse fide dignum Ioannem, ipsos inducentem. Sinite itaque, Patres Amplissimi, me gravissi- mi momenti factum paulisper expendere quod luculenter de- monstrat fidem Ioanni eiusque testibus praesenti in causa adhibendam.

Profecto, si Ioannem ac testes, quibus ille innititur, au- dias , factum ex quo reluctantia Sophiae Magdalenae ad matrimonii consummationem atque dissidia omnia inter con- iuges enata sunt, sic iacet: eadem die qua ex ecclesia do- mum repetebamus, ait sponsus, Lidia puella sponsam monuit, me non velle recipere in domum meam Lidiam eandem, sponsae amicam. Ira sponsa succensa protestavit, se infra octo dies petituram separationem quatenus puellam non ex- ciperem in domum meam.

Huiusmodi factum iisdem ferme verbis recitant testes a Ioanne inducti, sacerdos Eduardus Martin, Ludovica Maria Druol de Lepine, vidua Drilhon, Leopoldus Vacquier. Sed huc advertite mentem, Emi Patres : modo dicti testes loquuntur omnes de auditu alieno; Franciscus autem Thommeret, testis pariter a Ioanne inductus, qui nuptiis interfuit, iurat : se nihil vidisse aut audivisse de hac re.

Non inficiar, Magdalenam prima post nuptias nocte vul- nus dentibus Ioanni in humero seu potius in pectore intu- li sse atque se e fenestra coniicere pertentasse. Ast collu- ctationis causam potius quam licitum coitum, ut ait Ioannes, actus nefandos post coitum a Ioanne tentatos, ut Magdale-