THEATINA 503

tur, praesertim illorum circumstantiis perpensis. Siquidem uterque domestica stipe haud abundat; imo Nicolaus Ma- rulli impensis avunculi sui sacerdotis in Seminario lancia- nensi enutrita; alter vero matrem viduam, fratres ac so- rores natu minores habet: ideoque ambo ad quamcumque ulteriorem impensam, quam, profecturi in aliam civitatem aliudque seminarium, obire deberent, impares se dicunt. Unde praeceptum Ordinarii originis talem effectum haberet, ut aditum ad clericalem statum duobus alumnis necessario praecluderet, ceu ipsi non modo, sed et lancianensis Praesul fatentur.

Meminerunt etiam oratores in suis litteris gratitudinis, quam et fovent et fovere debent erga educationis locum, in quo a quinque circiter annis morantur, quem derelinquere et grave et iniuriosum considerant. Super quo puncto con- queritur etiam lancianensis Praesul qui haec scribit : « Ar- chiepiscopus hodiernus theatinus nescio quo labili, ne dicam irrationabili, fundamento innixus putet omnino ecclesiae iuventutem melius alibi quam in lancianensi Seminario ap- prime informari posse. »

QUAE ADVERSANTUR PETITIONI. Verum ex alia parte Or- dinarius theatinus, ait: studium quo utor ne clerici meae iurisdictioni subiecti lancianense adeant Seminarium, huic innititur facto certo, quod nempe, ut de aliis sileam, cursus ibidem deficiant tum philosophiae, tum theologiae, qui sal- tem ex parte SSmi Patris desideriis respondeant. Seminaria véro a me illis proposita, donec meum iterum aperiam, opti- me mederantur et oeconomiae prospiciunt, non minus quam lancianense faciat. Atque haec omnia ita veritate fulciri ut decem et octo, quorum aliquis recurrentibus pauperior, iisdem in locis et libenter morantur, et studio alacriter in- cumbunt; maximamque de se Dioecesi ingerunt spem. Verum si s. Congregatio iubeat, me sinere ut recurrentes in Se- minario lancianensi permaneant, libenter huic me supremo subiiciam iudicio, quin expetita opus sit excardinatione.