Romana et aliarum 5o3

alla Comunione, perchè le tue parole potrebbero essere causa

di sacrilegio e d ' i poc r i s i a» .

Quinimo Innocentius XI in Bulla Cum aures diei 12 Fe-

bruarii 1679 , normam tradens Communionis quotidianae con-

cedendae, eam dimetiendam esse docet « ex conscientiarum

puritate et frequentiae fructu, et ad pietatem profectu ». Quae

omnia difficulter verificantur in pueris, qui, utpote a vehe-

mentibus passionibus moti, conscientiae anxietatibus agitan-

tur, in peccata saltem venialia prolabuntur, atque parum vel

nihil pietatis augmenti ostendunt.

Demum in ipso Decreto H. S. C. sub n. 7 edicitur ut

haec Communio « quam maxime promoveatur in clericorum

Seminariis..., item in aliis christianis omne genus ephebeis ».

Quapropter non satis patet Communionem in casu aliis pue-

ris, qui extra dicta loca seu in medio saeculi versantur, sua-

deri. Insuper ephebus idem est ac pubes, qui, iuxta ius ro-

manum et canonicum, iam ad annos 14 pro maribus, et 12

pro feminis pervenerit, et apud Graecos, teste Forcellini, qui

decimum sextum aetatis annum attigerit. Ideoque pueri ex*

elusi videntur.

At ex adverso non minora stant pro frequenti puerorum

Communione. A tque in primis suffragatur vetus plurium ec-

clesiarum disciplina, vi cuius sacramentum Eucharistiae par-

vulis quoque concessum fuit, ut late probat Card. Bona {Re-

rum liturg., lib. 2, cap. 12, n. 2). Tunc temporis in usu

erat ut quicumque baptizabantur, sive adulti sive infantes,

una simul Pane eucharistico reficerentur. Quae quidem pra-

xis, quamvis tractu temporis abolita fuerit, tamen minime

reprobanda est, quum et ipsum Conc. Tr id . (Sess. 21, cap. 4,

de Comm.) d ica t : « Neque ideo damnanda est antiquitas, si

eum morem in quibusdam locis aliquando servavit ». Et me-

ri to; nam, ut habet Bellarminus (loc. cit., lib. i, c. 7), « in-

fantes in baptismate ius acquirunt ad Eucharistiam perci-

piendam ».