Documenta 507

vel per se ipsam innocentes confessarios impie calumniando, vel sceleste procurando, ut id ab aliis fiat, a quocumque sacerdote quovis privilegio, au- ctoritate, et dignitate munito, praeterquam a Nobis, Nostrasque Successoribus, nisi in fine vitae, et excepto mortis articulo, spe absolutionis obtinendae, quam Nobis et Successoribus praedictis reservamus, perpetuo careat.

§ 4. Demum magnopere cupientes a sacerdotalis iudicii, et sacri tribu- nalis sanctitate omnem turpitudinis occasionem, et Sacramentorum contem- ptum, et Ecclesiae iniuriam longe submovere, et tam exitiosa huiusmodi mala prorsus eliminare, et quantum in Domino possumus, animarum periculis oc- currere, quas sacrilegi quidam, daemonis potius, quam Dei ministri, loco eas per Sacramentum Creatori suo ac nostro reconciliandi, maiori peccatorum mole onerantes, in profundum iniquitatis barathrum nefarie submergunt, non- nullorum Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Car- dinalium, et aliquorum in theologia Magistrorum consilio desuper adhibito, accedentibus quoque iteratis plurium Episcoporum supplicationibus, hac Nostra in perpetuum valitura sanctione, quemadmodum a pluribus Episcopis per synodales suas constitutiones iam factum esse novimus, omnibus et sin- gulis sacerdotibus, tam saecularibus quam regularibus cuiuscumque Ordinis, ac dignitatis, tametsi alioquin ad confessiones excipiendas approbatis, et quovis privilegio et indulto, etiam speciali expressione, et specialissima nota et mentione digno suffultis, auctoritate Apostolica, et Nostrae potestatis plenitudine interdicimus et prohibemus, ne aliquis eorum, extra casum ex- tremae necessitatis, nimirum in ipsius mortis articulo, et deficiente tunc quo- cumque alio sacerdote qui confessarii munus obire possit, confessionem sa- cramentalem personae complicis in peccato turpi atque inhonesto, contra sextum Decalogi praeceptum commisso, excipere audeat, sublata propterea illi ipso iure quacumque auctoritate et iurisdictione ad qualemcumque per- sonam ab huiusmodi culpa absolvendam; adeo quidem, ut absolutio, si quam impertient, nulla atque irrita omnino sit, tanquam impertita a sacerdote, qui iurisdictione ac facultate ad valide absolvendum necessaria privatus exi- stit, quam ei per praesentes has Nostras adimere intendimus; et nihilominus, si quis confessarius secus facere ausus fuerit, maioris quoque excommunica- tionis poenam, a qua absolvendi potestatem Nobis solis, Nostrasque Successo- ribus dumtaxat reservamus, ipso facto incurrat.

§ 5. Declarantes etiam, et decernentes, quod nec etiam in vim cuiuscum- que Iubilaei, aut etiam Bullae, quae appellatur Cruciatae Sanctae, aut alte- rius cuiuslibet indulti, confessionem dicti complicis huiusmodi quisquam va- leat excipere, eique sacramentalem absolutionem elargiri; cum ad hunc effectum, et in hoc casu, nullus confessarius, utpote qui in huiusmodi peccati, et poe- nitentis genere, iurisdictione, ut praefertur, careat, et absolvendi facultate a Nobis privatus existat, habendus sit pro confessario legitimo, et approbato. Non obstantibus Constitutionibus, et Ordinationibus Apostolicis, praesertim quae nuncupantur Cruciatae Sanctae, vel Iubilaei Universalis et plenarii, necnon quibusvis Ecclesiarum, et monasteriorum, et Ordinum quorumlibet, quorum ipsi sacerdotes fuerint, etiam iuramento, confirmatione Apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis, statutis, et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis, et Litteris Apostolicis, sub quibuscumque tenoribus et for-