non requiratur causa canonice prae-

finita et canonica forma: et ad sen-

tentiam eorum, qui docent causam

non esse necessariam.

Quamvis autem eiusmodi quae-

stiones in abstracto consideratae

non possint resolvi pro omnibus

qui contingant casibus; nihilominus

sub generali aliquo respectu ita

considerari possunt, ut inde eruan-

tur generalia criteria quibus dictae

quaestiones in praxi facilius resol-

va tur .

Amovibilitas Clericorum a de-

terminatis in ecclesia officiis duplici

sensu accipi potest; absolute videlicet

vel relative. Absolute intelligitur ,

quando subiectum quod amovibile

dicitur amoveri possit pro libito et

arbitrio ita , ut stet pro ratione

voluntas; relative , quando subie-

ctum ideo dicitur amovibile, quia

non est certis statutisque legibus

alligatum ob quas amoveri non

possit nisi sub aliqua conditione et

forma a legibus praescripta.

Contendimus autem, inspecta ge-

neratim canonica Ecclesiae discipli-

na , aoiovibilitatem intelligendam

esse non absolute, sed relative: ex

qua determinatione generalis solu-

tio quaestionis pendet.

In comperto est a primis Ec-

clesiae saeculis, aucto christiano po-

pulo, varia fuisse constituta deter-

minataque officia a Clericis obeunda

ariosque dignitatis gradus, quos

ipsi consequerentur: haec officia

seu ecclesiastica ministeria arctissi-

me colligata erant cum sacra Cleri-

>ix x. 507

corum Ordinatione ita, ut non raro,

diceretur etiam Sacerdotio privati,

qui meriti essent a ministerio eccle-

siastico removeri: aut etiam irrita

eorum Ordinatio diceretur, quae cum

officio in Ecclesia obeundo non esset

coniuncta: expedit hac in re refer-

re verba Concilii Chalcedonensis

can. 6. « Nullum absolute ordinari

debere Presbyterum aut Diaconum

nec quemlibet in gradu ecclesiastico

nisi specialiter ecclesiae civitatis, aut

possessionis, aut martyrii, aut mona-

sterii qui ordinandus est pronuntietur.

Qui vero absolute ordinantur decrevit

Sancta Synodus irritam haberi eiusmo-

di manus impositionem et nunquam

posse ministrare ad Ordinantis iniu-

riam. Et hac in re pulchra fuit sen-

tentia Cyrilli Alexandrini in epistola

ad Damnum. Exturbatus fuerat qui-

dem senex Episcopus e sua episco-

pali Sede: nihilominus illi qui eum

iudiciali sententia deposuerant, eum-

dem vocabant ex quadam commi-

seratione Episcopum apprime pium

et religiosum: Cyrillus ad Domnum

rescribens, haec ait: « erat autem con-

sentaneum , ut vel Sacerdotii, nomen

cum re haberet, vel si non erat di-

gnus ut altari praeesset, nec ipsa qui-

dem Episcopatus vocatione dignus ha-

beretur. »

Per sacram Ordinationem Cle-

rici mancipabantur ita ecclesiae, ut

facultas sibi non esset a statu mi-

litiae ecclesiasticae recedendi : de

qua re sic sanxit Conc. Chalcedo-

nense can. 7. « Qui semel in Clero

deputati sunt, aut Monachorum vitam