Acta Pii PP. XI

creationis opus provecta fuerit. Ita enim in Adae subole unus

habetur, nempe Christus, qui sempiternam omnino attingit

infinitamque divinitatem, cum eademque arcano arctissimoque

modo coniungitur; Christum dicimus, fratrem quidem nostrum,

humanaque natura praeditum, at Deum etiam nobiscum, seu

Emmanuelem, qui sua nos gratia suisque promeritis cum ad divi-

num omnes reducit Auctorem, tum ad eam revocat caelestem

beatitatem, e qua per originale peccatum misere delapsi sumus.

Gratum igitur eidem habeamus animum, eius sequamur prae-

cepta, imitemur exempla. Ita enim eius divinitatis consortes

erimus, « qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps » . 1

Atsi, ut diximus, nullo non tempore, per saeculorum decursum,

germanam huiusmodi atque incorruptam de personali Conditoris

sui unitate atque divinitate doctrinam vera Iesu Christi Ecclesia

diligentissime tutata est, non ita, proh dolor, apud eos contingit,

qui extra unum Christi ovile miserrime vagantur. Quandocum-

que enim ab infallibili Ecclesiae magisterio se quis pertinaciter

eripit, certam in eo veramque de Iesu Christo doctrinam sensim

deficere lamentamur. Et sane, si tot tamque varias religiosas

factiones, eas praesertim, quae inde a saeculis xvi et xvn exortae,

christiano adhuc ornantur nomine, quaeque ab inito discidio suo

firmiter Christum Deum hominemque profitebantur, quid nunc

de eo sentiant interrogemus, absimilia profecto atque inter se

pugnantia habeamus responsa: nam pauci quidem ex iis rectam

de Redemptoris nostri persona doctrinam plenamque fidem ser-

varunt; alii vero, si qua ratione simile aliquid affirmant, vaporan-

tia tamen aromata sapere videntur, sua iam re destituta. Etenim

Iesum Christum velut hominem proponunt, divinis charismatibus

praeditum, arcano quodam modo prae aliis divinitati coniunctum,

Deo maxime propinquum; at longe ab integra absunt atque sin-

cera catholicae fidei professione. Alii denique nihil divini in Christo

agnoscentes, eum merum hominem profitentur, eximiis quidem

animi corporisque dotibus ornatum, sed erroribus etiam atque

1 Ordo Missae.

A C T A , vo l . X X I I I , n. 14. - 26-12-931. 3 4