514 S. PAULI IN BRASILIA

Disceptat io Synopt ica .

VOTUM CONSULTORIS. Animadvertit iste dubium Rmi Episcopi non referri ad casum quemdam particularem, nondum decisum, sed ad quaestionem mere theoreticam, sive potius ad aliquam altercationem inter lectorem iuris canonici in seminario episco- pali et ex-vicarium generalem; itemque difficulter intelligi que- relas de solemni contemptu auctoritatis dioecesanae propter impugnatam sententiam Vicarii generalis in praxi non sufficien- tem, et cui saltem specie tenus videtur obstare rescriptum apo- stolicum, quo sanatio actus fuit concessa, quem Vicarius gene- ralis validum fuisse declaravit. Ultro vero concedendum esse puto, solo illo rescripto apostolico opinionem lectoris iuris ca- nonici non satis probari, neque necessitatem recursus ad Sedem apostolicam inde posse deduci in casu. Nam non raro huius- modi rescripta conceduntur ad cautelam et finiendas lites, non propter strictam iuris necessitatem, atque in casu allato duae illae formalitates aut fuerunt absolute necessariae ad valorem actus, aut non. Si necessariae non fuerunt, recursus superfluus fuisse potest, quia actus omnino fuit validus; si vero habendae sint tanquam duae solemnitates substantiales inter tempus in edicto determinatum, nemo legitime nomen suum dedit ad con- cursum subeundum, unicus enim fuit candidatus, atque is in hypothesi facta ad tramites iuris nomen catalogo concurrentium non inseruit. Quo in casu quamvis Episcopus tutius atque lau- dabiliter agat, si secundum edictum promulget, quo denuo clerici invitentur ad concursum, tamen stricto iure ad hoc non tenetur. Ergo cum unicus tantum adesset clericus, qui illam dignitatem exoptaret, atque alias esset dignus et idoneus, collatio in ipsius favorem facta, praetermisso novo concursu, ex iure communi tanquam valida fuisset sustinenda, nisi obstet specialis lex pon- tificia vel dispositio legis fundationis. Cf. Leuren. Forum benef. P. L q. 185.

Vicarius generalis in sententia iudiciali negat omissionem duarum formalitatum nullum et irritum reddidisse omnino con- cursum, imo defectus insertionis nominis in catalogum concur- rentium ipsi videtur esse tam levis momenti, ut in motivis suae sententiae iudiciali additis, illum non curet, sed solummodo agat de superadditis documentis post tempus legitimum elapsum. Hinc patet quantopere restringenda et limitanda sit assertio lecto-