5 i 6 Ex S. C. Episcoporum et Regularium

Etenim ipse exemptionem petiit ab Urbano VIII, et saltem ab Alexandro VII obtinuit, uti ex dictis apparet. Quinimo illam pure ac simpliciter acceptavit; sive quia in Brevi Ale- xandrino invenitur dispositio praeceptiva « Statuentes... »; sive quia S. Vincentius illam habuit uti donum Dei, prouti liquet ex ipsius epistolis ad Dños Joly et Platiron; sive quia de facto eamdem exercuit confessores internos approbando, testante Regula Visitatorum statim post Breve Alexandri VII edita: « Penes ipsum (Visitatorem) est in qualibet domo... duos no- strorum confessarios ordinarios constituere et destituere. De- signabit etiam externorum confessarios, praevia tamen appro- batione Ordinariorum ». Ubi, uti liquet, nulla fit mentio de approbatione Ordinariorum quoad internorum confessiones. Quod si S. Fundator in Regula communi statuerit: « Non licet ulli ex nostris, nisi ab Ordinario sit approbatus, confes- siones tam nostrorum quam externorum audire », id iussit ante obtentam plenam exemptionem ; idque postea non mu- tavit ut concordiae praesertim cum Archiepiscopo Parisiensi consuleret; eo vel magis quod approbatio Ordinariorum pro- prie importat declarationem idoneitatis ad confessiones au- diendas, nec semper coniungitur cum iurisdictionis collatione.

Acceptatio praeterea totalis exemptionis, quamvis ne ne- cessaria quidem dici posset, habita fuit in Conventu Generali a. 1 6 6 8 , ubi « Lecta sunt Brevia quaedam Apost... prae- sertim... circa subiectionem nostram iurisdictioni Ordinario- rum...; dictaque Brevia acceptata fuere ». Hanc praxim, appro- bandi nimirum confessarios, successores S. Fundatoris, prae- sertim Dñi Almeras et Joly respective secundus et tertius Generalis, fideliter custodierunt, et, si necessarium fuerit, de- fenderunt. In Conventu autem a. 1890 nulla acceptatio fieri debebat de sententia H. S. C d . 23 Sept. 1881 , quia ipsa inter- pretationem non extensivam sed declarativam tantum referebat.

Tandem, iuxta advocatum, usus contrarius confessionem peragendi etiam apud extraneos sacerdotes non potuit cano-