461. De sancto Ubaldo.
In 2. Vesperis.

1. Servus prudens et fidelis
Sibi credita talenta
Resignavit opulenta
Duplicato foenore.

2. Dominum suum exspectans
Diligenter vigilavit
Et pulsanti reseravit
Ordinato tempore.

3. Inde meruit audire:
Euge, euge, serve bone,
Resignata ratione
Gaudium ingredere.

4. Iste servus summi regis
Est Ubaldus gloriosus,
Coelum tenens, terram osus,
Felix tali foedere.

5. Qualis iste sit et quantus,
Signa clara protestantur,
Ad virtutem reformantur
Aegri lapso corpore.

6. Quo medelam mereamur
Iniquitatum nostrarum
Ab occultis animarum
Solidato vulnere,

7. O Ubalde, pater alme,
Salutaris medicina,
Ad juvandum nos festina
In supremo vespere.