Acta Benedicti PP. XV 517

Equus et a rma tradita ei fuerunt, sed Ioanna vetus tum gladium

maluit , quinque cruci bus ornatum, quem in templo sanctae Catharinae de

Fierbois inveniri indicavit, uti reapse reper tus fuit: voluit autem vexil-

lum cum Redemptor is imagine, quod secum continue ferebat. Et inter-

rogata quare vexillum ferret, respondit se nolle uti ense suo nec quem-

piam interficere velle. Circa finem mensis aprilis eiusdem anni in Ble-

sensem civitatem se contulit , ubi exercitus duodecim fere millium mili-

tum fuerat collectus et qui pro Aurelianensi urbe , ab Angiis obsessa

commeatus comparaverat .

P r ima Ioannae sollicitudo fuit ut in exercitu boni mores serva-

rentur , quare malae vitae foeminas expelli iussit et b lasphematores

severe r eda rgu i i Insuper al terum vexillum voluit cum Christi imagine

ad presbyteros congregandos, quod praefatus eleemosynarius confe-

cerat ut illi quotidie, mane et vespere, simul cum Ioanna ant iphona et

hymnos de Beata Maria Virgine decantarent . Et an tequam Aurel ianensem

civitatem adiret, presbyteros omnes, qui a rmatos antecedebant, cum illo

vexillo congregari iussit.

Puella missionem suam voluit pacis signo affirmare et ad hoc

supremo anglici exercitus duci Talbot epistolam misit, in qua signi-

ficabat, si Angli de obsidione recedere et ad regnum suum remeare

noluissent, se illos ita aggressuram ut omnino recedere cogerentur.

Angli vero respondentes Puel lam iniuriis affecerunt, quas ipsa invicto

animo pertulit. Sed praedictionem comprobavit eventus ; nam, ut ex

historicis documentis , omnibus notis, constat, Ioanna per opus mirabile

et viribus humanis impar, Deo iubente, civitatem Aurelianensem ab

Anglorum obsidione exemit.

Omnes exinde pu ta run t Puellam a Deo missam esse et Aurelia-

nenses cives aiebant, si Ioanna non advenisset ex parte Dei in eorum

auxilium, civitatem sub ditione et potestate adversariörum obsidentium

redactum iri. Tanto gaudio omnium civium Aureliam ingressa, tam-

quam Angelus Dei, recepta et salutata fuit.

Ioanna vero, ante omnia, maiorem ecclesiam adivit, ut grati animi

sensus ac debitam Deo creatori suo reverentiam exhiberet, et omnes

hor ta ta est ut spem in Domino plenissime collocarent.

Post peculiaria Puellae gesta Aureliae pa t ra ta et alia gloriosa eius

facta, quae secuta sunt contra Anglos in castris a tque in diversis civi-

ta t ibus , p o s t ' t o t victorias, Principes e regia stirpe ac Duces volebant

quod rex non Rhemos, sed ad Normanniam proficisceretur ; Ioanna

vero contra semper opinata est quod Rhemos ire oporteret, ut Rex

ibidem coronaretur et consecraretur, a tque ita host ium potent ia sem-