MISSAE PRO POPULO S I 7

busdam in Ecclesiis invaluerant, Missam non applicandi pro po- pulo in diebus festis suppressis, atque spiritu Encyclicae qui in eo consistit, ut Parochi ad hoc sibi debitum munus revocentur, videretur quod praefata rescripta a S. R. Congregatione ob- tenta voluerit Pontifex -revocare.

Hoc autem argumentum eo vel magis excrescit quia Ency- clicae istae literae, per viam generalis constitutionis promana- rmi a Summo Principe ex motu proprio, propter bonum et sa- lutem animarum et post adhibitum consilium nonnullorum S. R. E. Cardinalium, eum in finem, ut per quantum fieri posset ad ob- servantiam iuris communis omnes redigerentur, statuendo pro remissione in posterum obtinenda unice adeundum esse Nostram Concilii Congregationem, illis dumtaxat exceptis, qui a Congre- gatione fidei propagandae praeposita pendent. Attenta igitur vo- luntate Pontificis, ex motu proprio Encyclicas literas ad com- pescendos abusus edentis, attento quod unice S. C. C. etiam pro Galliarum regione adeundam esse voluerit, ad Missarum pro po- pulo reductionem obtinendam, videretur, quod ipse tam ampla indulta tacite revocare voluerit; et notum est ex tacita etiam revocatione cessare rescripta gratiae Cap. ult. de Rescript, in 6 cum ea quandocumque a Summis Ecclesiae Pontificibus valent auferri, quin eorum fiat commemoratio, S. C. in Eugubina Pen- sionis 4 Iunii 1836 §. Hoc pariter.

Quod adeo verum est ut ipse Episcopus qui rescripta im- peraverat, vix edita Constitutione, illico per circulares litteras, Parochos suae Dioecesis ad iuris communis observantiam revo- cavit, quod saltem implicite posteriores renovarunt Episcopi, cui dispositioni, nonnullis exceptis, omnes Parochi acquieverunt per viginti annorum spatium. Si igitur aliquod dubium hac super re adhuc exurgere posset, illud dilueret observantia in linea in- terpretativa, quae optima dicitur legis interpres , et maiorem omnium auctoritatem sibi vindicat, si ut in casu, sit illi pro- xima et coaeva. Quin obstaculum pariat nonnullorum contraria praxis, quia hac in re maioris et sanioris partis observantia con- siderari debet, non vero paucorum, qui legem interpretarunt in sensu sibi magis beneviso, nullo habito ad animarum bonum et