BURDIGALEN. SEU PETROGORIGEN. 517

suam aversionem a viro magis atque magis evidenter de- monstrant.

Descendens postea Orator ad solvendas obiectiones, quia consultorum Curiae Burdigalensis vota suae causae sunt inimica, Theologi Belleveau apparentem vocat oppositionem.

Alter theologus, notat patronus, argumentis utitur quae et ipsa sanae criticae non resistunt. Negat ante omnia, me- tum reverentialem sufficere ad nullitatem matrimonii, sed contendit metum reverentialem qualificatum esse omnino necessarium.

Adnotatione dignam , dicit patronus , argumentandi me- thodum, qua egregius theologus utitur. Admittit sine dis- cussione indolem imperiosam matris , nec non ipsius inter- esse, ad matrimonium.

Ergo mater imperiosa coegit filiam interesse ducta. Sed contradicens omnibus testibus, gratuito sermone adiicit : cen- semus filiam, etsi iunior, specimina dedisse firmae volun- tatis. Contra subiungit orator « Distingue tempora et con- cordabas iura ». Catharina, puella 17 annorum sub imperio matris constituta, matris inquam, quae ipsi futuro socero respondebat « questo mtrimonio si farebbe perchè essa lo voleva » ; tanto imperio resistere non potuit. Vitae inex- perta, et uti omnes testes deponunt, dulcis et timida, ma- tri omnimode erat adeo subiecta, ut renuente ipsa , coacta fuit a matre et fratre, in cubiculo nuptiali sponsum reci- pere, in prima nocte matrimonii. Sed post tantam violen- tiam et coactionem, Catharina mulier effecta, arbitrio re- cuperato , iugum quod iniuste ipsi impositum fuerat, excu- tere curavit totis viribus, et voluntatem suam exercuit.

Demum patronus examinans sententiam Curiae Burdi- galensis, cuius infirmationem petit, animadvertit, hanc falsis inniti hypothesibus.

Sed procedit appellata sententia et ait « fin dai primi giorni, il matrimonio fu consumato, e per due anni, fino alla nascita del figlio, gli sposi hanno vissuto in pace ». Cui assertioni respondet principium generale quod refert Pa-