¡

Parisien. 5*7

nicam inducere praescriptionem contra Superiores, tum quia innititur tacito ac prudenti ipsorum consensu, tum quia ob- stat Regula communis statuens : « Sacerdotes bis aut saltem semel in hebdomada uni ex confessariis domus ad hoc depu-

ta tatis, et non aliis sine Superioris facultate confessionem facient».

Rationes contra exemptionem. Patronus exemptionis 1 tantum partialis animadvertit quod hoc Institutum , utpote

« de corpore cleri saecularis » iuxta Alexandrum VII, ac vo-

torum simplicium, in vim Const. Emanavit Benedicti XIV Ordinariorum iurisdictioni in foro interno subiacet, nisi spe- ciali S. Sedis privilegio fruatur. Hoc autem privilegium un- quam constat concessum fuisse. Non i 0 ) a Bulla Urbaniana,

\ in qua conceditur dumtaxat quod S. Vincentius petiit, nempe

v subiectionem Superioribus « quoad directionem et disciplinam »,

et Ordinariis locorum « quoad Missiones tantum » ; quae omnia nonnisi externum forum respiciunt. Nec obstant, iuxta patro- cinatorem, eiusdem Const. verba, quae Superioribus «omnimo- dam superioritatem et auctoritatem » in suos subditos tribuant; etenim non absolute sed relative accipienda sunt; quemad- modum inferius explicatur, nempe : « eos amovendi, transfe- rendi, mutandi, etc. ».

Neque 2°) ex Brevibus Alexandrinis, in quibus adduntur tantum vota simplicia, sed quoad exemptionem nihil immu- tatur. Hoc vel innotescit ex ipsa subiectionis voce, qua utitur Pontifex, quaeque differt a iurisdictione : subiectio enim animi dispositio ad parendum Superioribus, e contra iurisdictio est potestas regendi subditos; illa actus externos, ista etiam in- ternos respicit. Et hanc in foro tantum externo exemptionem S. Vincentius a Papa petiit adversus Archiepiscopum Pari- siensem, qui « omnimodam iurisdictionem et auctoritatem tam in spiritualibus quam in temporalibus» in Regularum ap- probatione sibi vindicavit. Caeterum, prosequitur patrocinator, iuxta Schmalzgrueber (Part. III, tit. 33, n. 8) id etiam, quod est iuris communis, esse potest materia privilegii, quando

Acta S. Sedis, Vol. XXXVII, fase. 8. 33