520 S. PAULI IN BRASILIA

Lector iuris canonici ante operis sui publicationem obtinuit approbationem Episcopi dioecesani aut non; in priore casu profecto benigne tractandus est lector iuris canonici atque Epi- scopus sibi tribuere debet si supervenerunt difficultates ex re- visione libri, nimis leniter peracta; quod si lector omisit appro- bationem Episcopi petere, statuta canonica violavit, quoniam du- bium existere nequit, quin libri canonicas disputationes conti- nentes etiam ex disciplina nunc in Ecclesia vigenti praeviae cen- surae ecclesiasticae sint subiiciendi. Cf. Coli. Lac. Conc. rec t. V, p.

Quare Ordinarius loci hoc casu utatur iure suo: et sane a fulminatione censurarum videtur omnino abstinendum, quia paucae illae lineae appendicis forma quadam minus prudenti conscriptae non constituunt crimen laesae maiestatis et forte in istis regionibus Brasiliae censura ecclesiastica librorum non cum tanto rigore exercetur, ita ut paterna quaedam admonitio de immutanda appendice plane sufficiat.

Quodsi dando videatur directa et positiva responsio, illa con- tinetur duabus responsionibus theoreticis supra allatis, e qui- bus prior resolvit illam theoreticam iuris quaestionem de du- plici formalitate unice controversa in praxi, altera attingit quae- stionem plane generalem de omnibus formalitatibus et conditio- nibus concursus in const. « Cum illud » praescriptis.

Negative respondendum esse videtur priori dubio adiecta du- plici limitatione de re adhuc integra et demonstrato legitimo impedimento.

Et sane scriptura in actu legitimo non requiritur, nisi ex- presse in iure cautum sit, atque idcirco praesentatio vel insti- tutio canonica maioris securitatis et probationis causa, non pro- pter valorem actus, scripto consignan solet. Cf. Leuren. For. benef p. II, q. 186. Iam nullo iuris textu probatur nomina concurrentium intra tempus in edicto praefixum scripto catalo- go esse inserenda sub poena nullitatis concursus. In Concilio Tridentino Sess. 24 cap. 18 De ref. occurrunt illa verba: « Por- ro Episcopus nominet...., liberum sit.... eorum nomina deferre; » at id scripto faciendum esse non praescribitur. Et licet postea dicatur eos examinandos « qui descripti fuerint, » verba illa fa- ctum continent, non praeceptum, ipsa vox describendi sensum admittit latiorem et secundum praecedentia est explicanda ubi de nominibus deferendis et candidatis nominandis agitur. Quare