522 ANNEGIEN.

Tunc solummodo T. . . . per epistolam nuntiavit uxori, causam recusati maritalis debiti non pendere a sua voluntate, sed ex irreparabili impotentia.

Quatuor post annos a separatione, mense Octobris 1893, T apud civile genevense tribunal causam divortii introduxit, eo quia M maritalem domum deseruerat. At mulier, reconvento actore, mense Iunio proximi anni, sententiam in sui favorem obtinuit et divortium ex culpa T declaratum fuit.

Dum autem causa divortii civilis agitabatur, M. . . . consulere volens suae conscientiae, sub die 8 Decemb. 1893 supplicem dedit libellum Summo Pontifici, petens declara- tionem nullitatis sui matrimonii, ob viri impotentiam, vel saltem, ut dignaretur dispensare super matrimonio tantum- modo rato.

Iussu S. C. C. oratricis preces remissae fuere Antistiti Geneven, et Lausannen, pro informatione, et üt alteri con- iugi notificarentur.

De quo certior factus T , illico et ipse supplica- va Supremum Pontificem pro dispensatione a matrimonio rato et non consummato. Huiusmodi quoque libellus a S. Con- greg, transmissus est Episcopo Geneven. pro informatione, qui cito accuratam dedit relationem.

Tunc S. C. C. commisit. Episcopo Anneciensi, in cuius dioecesi matrimonium fuerat celebratum, processus confe- ctionem « tam super asserta nullitate, quam super non con- summatione et causis dispensationis, servata forma etc »

Interea autem factum est, ut Ml a iudicio recesserit; quapropter Curia Annecien. ad instantiam tan- tummodo viri processuales actus incepit. Excussit primo actorem, qui sub iuramento asseruit, matrimonium non fuisse comsummatum propter eius physicam impotentiam; ac postea eius septimae manus testes, qui omnes affirmarunt audivisse inconsummationem matrimonii a coniugibus, a parentibus viri, et a publica fama.

Uxor, licet legitime citata, iudicio comparere renuit.