324 ORTONEN.

patronatu! isti speciali mentione non derogarent. » At vero in themate res toto caelo diversa videtur.

Etenim quidquid sit de hoc iure patronatus gubernii, de cuius existentia et valore plurimum dubitari posset, prae- sertim attenta hodierna statum inter et ecclesiam relatione, eoque etiam admisso, tamen quum hoc ius patronatus, in vim optionis, ab eodem gubernio admissae, non valeat exer- ceri, nisi in ultima praebenda ex optione residua, iam nihil gubernii interesse potest quod hic vel ille optet , et quod optet Titius ex apostolica gratia, magis quam Caius in vim ordinariae praxis: sartum enim tectumque semper erit pa- tronatus ius exercendum erga unum beneficium residuum.

Unde allegata circumstantia regii patronatus nullo modo videtur turbare gratiam favore theologi signatam. Et hoc ipso, quamvis haec circumstantia in prioribus precibus fuis- set tacita, rescriptum nihilominus valere , neque subrepti- tiam aut obreptitium dici verosimiliter posset. Namque si subreptio sive per taciturnitatem veri, sive per falsi expres- sionem, contingens circa solam causam impulsivam, non vitiat rescriptum , ut expresse loquitur Glossa in cap. Eoo parte 14 v. Falsa, Be convers. coniugai, et subsequenter tenent DD. communiter; a fortiori taciturnitas alicuius cir- cumstantiae parvi aut minimi valoris, ad effectum de quo agitur, nocere non potest.

Cum itaque rescriptum diei 22 Septembris 1884 haberi non possit tamquam subreptitiam aut obreptitium, superva- caneum ferme apparet verba ulterius facere de illius iustitia et aequitate. Sed cum Capitulares ad hoc etiam provoca- rent, animadversum fuit cum Card. Petra, ad Const. 2 Innocentii VI n. 24 tom. 4, « absonum videri quod theo- logus qui maius onus subit, minora emolumenta quam ce- teri simplices canonici in perpetuum habeat. » Hinc in iis capitulis ubi est optio et theologus tenuiorem praebendam possidet, S. C. C. persaepe iustissime indulsit, ut hic « opu- lentiorem praebendam semel optare posset vel etiam iterato, sicut ceteri canonici » - Lucidi tom. I pag. 380 n. ed.; et