LITTERAE ENCYCLICAE 525

iis... qui salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est (1). In sean- dato crucis, uti antea, sic in posterum arma suppetent omnium potentissima; ut olim, sic deinceps nobis erit in eo signo victoria.

Haec tamen arma, Venerabiles Fratres, vim exuent omnem nec erunt profutura quidquam, si tractentur ab iis, qui interio- rem vitam cum Christo non agant, qui non sint vera firmaque pietate instituti, qui Dei gloriae eiusque regni amplificandi stu- dio non flagrent. Quae omnia Gregorius adeo esse necessaria putabat, ut maximam curam impenderet in episcopos et sacer- dotes creandos, qui divini honoris hominumque verae salutis magno desiderio tenerentur. Idque sibi proposuit in libro, qui Regula pastoralis inscribitur, ubi, ad cleri salubrem institutio- nem et ad sacrorum antistitum regimen normae traduntur, non

i iis modo temporibus sed etiam nostris aptissimae. Idem, prout eius enarrator vitae describit, velut Argus quidam luminosissi- mus per totius mundi latitudinem suae pastoralis sollicitudinis oculos (2) circumferebat, ut si quid in clero vitii aut negligen- tiae deprehenderet, in id statim animadverteret. Quin etiam vel

( ipsa periculi cogitatio, ne forte illuvies et corruptelae in mores clericorum irreperent, trepido metu eum afficiebat. Si quid vero contra Ecclesiae disciplinam actum comperisset, ea re vehe- menter angebatur, nec ullo poterat pacto quiescere. Tunc cer- neres admonere, corrigere, canonicas poenas minitari violato- ribus, has interdum ipsemet irrogare, indignos, nulla interiecta mora, nulla rerum hominumve habita ratione, ab officio iden- tidem prohibere.

Multa praeterea monebat, quae his verbis in scriptis eius frequenter expressa leguntur: Qua mente apud Deum inter- cessionis locum pro populo arripit, qui familiarem se eius gra-

{ tiae esse per vitae meritum nescit ? (3) - Si ergo in eius opere passiones vivunt, qua praesumptione percussum mederi prope- rat, qui in facie vulnus portat? (4) - Quinam poterunt in Chri- sti fidelibus exspectari fructus, si veritatis praecones quod ver-

v bis praedicant, moribus impugnant ? (5) - Profecto diluere alie- na delicta non valet is, quem propria dévastant (6).

(1) i Cor. i, 18.

(2) IOAN. DIAC. lib. n, c. 55.

(5) Reg. Past. i, 10.

Í4) Ibid. i, 9.

i (5) Ibid. i, 2.

(6) Ibid. i, 11.