LITTERAE ENCYCLICAE 529

humani ingenii nobilissimas faces Ecclesia semper excitavit et aluit. Hac specie sublimi universum hominum genus enutritum templorum erigit moles, ubi, in domo Dei, tamquam in propria sede, inter artium omnium splendidissimam copiam, inter au- gustas ceremonias, inter suavissimos concentus, mentes ad caelestia revocantur.

Haec, uti diximus, beneficia potuit aetati suae ac posterio- ribus afferre Gregorius. Eadem, his quoque temporibus, qua fundamenti soliditate consistimus et quibus mediis instructi su- mus, consequi licebit, si, quae adhuc bona, Dei gratia supersunt, omni studio retineantur, quae vero instituta a recto tramite de- flexerint instaurentur in Christo (1).

Placet Nostris hisce Litteris finem imponere iisdem verbis, quibus ipse Gregorius memorabilem illam in Lateranensi pon- tificio Consilio habitam orationem absolvit: Haec, Fratres, vo- biscum sollicite cogitate, haec et proximis vestris impendite; omnipotenti Deo fructum vos reddere de negotio quod acce- pistis parate. Sed ista quae dicimus melius apud vos orando quam loquendo obtinebimus. Oremus : Deus, qui nos pastores in populo vocare voluisti, praesta quaesumus} ut hoc quod humano ore dicimur, in tuis oculis esse valeamus (2).

Dum vero confidimus, deprecatore pontifice sancto Gre- gorio, Deum supplicibus his votis benignas aures admoturum, caelestium donorum auspicem ac paternae Nostrae benevolen- tiae testem, Apostolicam Benedictionem vobis omnibus, Vene- rabiles Fratres, clero ac populo vestro peramanter impertimus.

Datum Romae apud S. Petrum iv Idus Martias an. MDCCCCIV, die festo S. Gregorii I Papae et Ecclesiae Doctoris, pontificatus Nostri anno primo.

PIUS PP. X

(1) Ad Ephes, i, 10.

(2) Horn, cit., n. 18.

Acta, Tom. XXXVI. fase. CDXXIX. 34