532 LYGIEN.

(ceu quisque intelligit) nonnisi abusive a fratribus Benedicta et Ioanne Palmieri actae fuerant, in vim scilicet gallicae usurpationis ; unde paulo post, anno scilicet 1840, conscien- tiae stimulis agitati, petierunt a s. Sede sanationem de praeterito, quaedam bona titulo restitutionis et compensa- tionis offerentes. Et SSmus oratores a censuris et poenis ecclesiasticis, praemissa de caussa, incursis misericorditer ab- solvit ; et - tantum ad iuspatronatum rehabilita vit ; prae- terea cessionem ecclesiae abbatialis sodalitio s. Elisabeth benigne approbavit.

Interea familia Pedio, in vim contractus emptionis ven- ditionis abbatialis domus, pacifice annexo utebatur odeo. Sciendum est, ait Episcopus, familiam Pedio quindecim ah hinc annis, commendatam a Vicario capitulari, facultatem obtinuisse utendi odeo, cum onere eratis: huic oneri tamen numquam satisfecisse, uno vel altero praetextu -, parvi- pendendo scandala aliaque incommoda et lites quae natae sunt. Itaque, mortuo iam viro Michaele Pedio, eius vidua saepius, ut pareret, monita fuit; incassum tamen; unde Vi- carius generalis, ad frangendam contumaciam, decrevit, in eo rerum statu, ex odeo satisfieri non posse ad missae festivae praeceptum.

Tum vero Episcopus in s. Visitatione suis ipse oculis perspiciens quam indecorum foret, odeum illum cratibus non claudi, imperavit ut intra mensem crates odeo adiungeren- tur. Sed frustra: familia post mensem prorogationem petiit, quam et obtinuit, sub comminatione tamen quod interdice- retur ecclesia, nisi tandem familia pareret; at nihilominus praeceptis non paruit. Quapropter Episcopus ne spretae ec- clesiasticae praescriptiones ulterius remanerent , ecclesiam interdixit, altaria a capellano confraternitatis s. Elisabeth denudata fuerunt, et ianuae, obsequente quamvis cum dolore pio sodalitio, clausae sunt, illamet quoque quae ex atrio aedis Pedio in plano ecclesiae aperiebatur.

Ast vidua Pedio re indignata confraternitatem ad lai- cum forum rapuit, veluti si haec iura sua violavisset: causa