ANNECIEN. 553

Ad requisitas dispensationis causas pertransiens sacri vinculi tutor sustinet in praesenti exulare omnino iustas causas. Docet enim Ursaya Discept, eccl. tom. 3 part. 2 disc. 21 n. 53 seqq., quod Pontifex dispensando a matri- monio tantum rato « suo satisfacit officio paternae illius providentiae, qua gravioribus malis occurrere, et maius bo- num sui gregis curare tenetur ».

Iam vero in causa, notat orator, non solum exulant gra- viora mala, quibus per dispensationem Pontifex occurreret et maius sui gregis bonum quod curaret; sed e contra in magnam perniciem catholici gregis verteret dispensatio. Ad rem anneciensis adsertor sacramenti advertit:

« Nedum adsit ne una quidem gravis ratio obtinendi dispensationem supra matrimonio rato et non consummato ; e contra plures sunt non leves causae eam denegandi. Nam gravissimum scandalum adderetur scandalo iam dato calvi- nistis genevensibus. Infelix exitus huius matrimonii inter catholicos non mediocris notae in tota regione , risum et contemptum Sanctae matris Ecclesiae iam in nimis excita- vit. Sed quantas irrisiones, quot cavillationes dispensatio Summi Pontificis super matrimonio iam a duodecim annis celebrato, apud eosdem haereticos suscitaret. Nemo non videt quot et quanta mala Sanctae Romanae Ecclesiae in toto agro genevensi obvenirent ».

Econtra, pergit sacramenti vindex, denegatio dispensa- tionis ne ipsis quidem coniugibus gravis esse potest. Nam quidquid sit de futurae reconciliationis spe, certum est, neu- trum coniugum novis inhiare nuptiis. T. . . . enim nihil antiquius habet, quam per sacros ordines Deo se vovere. Quo vero ad M extra omnem dubitationis aleam positum est, illam ab aliis nuptiis abhorrere.

Hisce praemissis, suppositum fuit diluendum