Barcinonen. 535

solemne funus in aliis ecclesiis non parochialibus celebretur, sicuti in hisce ecclesiis celebrari solet anniversarium, vel alia officia funebria ut in die tertia, septima et trigesima a morte defuncti. Nunc quaeritur utrum in dictis ecclesiis hae sole- mniores exequiae celebrari valeant renuentibus parochis, vel saltem iis tributa quarta funeraria.

Ad primam dubii partem negative respondendum videtur; sive quia huiusmodi ecclesiae nullum privilegii vel praescri- ptionis titulum contra parochos afferre possunt; sive quia fu- nera in iure considerantur tamquam accessorium et pars se- pulturae ecclesiasticae, hinc axioma: «Ubi tumulus ibi fu- nus >; sive quia hae solemniores exequiae, ratione minoris expensae ac in paroecia, evidenter fiunt in damnum iurium parochialium; sive quia pluries ab Ordinariis Barcinonensibus reprobatae fuere. Item negative videtur responderi posse al- terae dubii parti; ratio est quia, quum praefatae ecclesiae, uti ex dictis patet, ius sepulturae non habeant, ius habere ne- queunt ad funera explenda, neque illud obtinere valent solu- tione portionis canonicae, quae non concedit sed iam sup- ponit in ecclesia ius funerandi.

Demum quoad alteram controversiam cum rectore Asyli de charitate circa translationem cadaverum pauperum hospitii ad coemeterium irrequisito parocho loci hospitii vel domicilii defuncti, et ad ipsum non transmisso nomine dicti defuncti, ut in codice mortuorum paroeciae referatur, haec adverti possunt. Iuxta cap. j, Is qui, De sepulturis in 6°, parochus habet intentionem fundatam in iure circa funera decedentium intra limites propriae paroeciae. Quod item supponitur in cap. i, Nos instituta; et cap. io, In nostra, De sepulturis.

Ius autem sepulturae, uti notat Many (De Locis sacris, tit. /f, c. ß, n. ijf) duplici potissimum iure constat, nempe « iure peragendi officium funebre supra corpus defuncti, et iure de- ponendi corpus in loco sepulturae ». Iam vero, ut idem auctor tradit (ibid., c. 4, n. 172), infirmi decedentés in Hospitalibus,