536 LYCIEN.

Quibus positis, ait, omnibus notum esse conventionem summo in pretio esse habendam, ac pacta esse omnino ser- vanda, citatis cap. Antigonus 1 de pactis, et L. Huius edicti 1 ff. de pact. priv. « Quid enim tam congruum fidei humanae, quam ea quae inter eos placuerunt servare; » praesertim vero, cum conventio inita fuit per publica instru- menta, quae dicuntur tribuere bonum ius tam in petitorio quam in possessorio, Rota in decis. 562 num. 11 coram Molines.

A qua proinde conventione, iuxta ipsum, resilire nequit sodalitas, re amplius non integra, conventione scilicet reli- giose servata per longissimi temporis spatium; quo in casu ius ipsum statuere dicit, partes a conventionibus resilire non posse, tum quia incivile est non velle quod prius vo- litum est, et quia nemini licet in alterius iniuriam mu- tare consilium, tum quia nemo potest praeiudicare iuri quaesito provenienti ab inita conventione: quas regulas de iure quaesito non tollendo acceptas esse apud omnes, et Su- premum Pontificem, qui licet possit, tamen supponi non de- bet praefatum ius adimere voluisse, nisi expresse et formiter hoc declaret Cap. Pastorali 19 de priv., Reg. Cancell. 18 de non tollendo ius quaesitum, Fagnanus ad Cap. Cae- terum de rescr., et De Rubeis decis. 217 p. 9 tom. 1 rec.

Quod insuper manifestum fit, prosequitur orator, a na- tura initi pacti, seu conventionis. Totis enim viribus susti- nuit patronus, licita omnino fuisse pacta apposita in con- cessione usus ecclesiae facta favore sodalitatis s. Elisabeth, permittendi scilicet habitatoribus domus accessum ad eccle- siam per ianuam internam, ac utendi odeo, quia hoc nul- lum praeiudicium affert exercitio sacrarum functionum neque divino cultui.

Notavit praeterea, hic non agi de servitute constituenda favore familiae Pedio contra ecclesiae libertatem, sed tan- tum de participatione iuris honorifici, competentis patrono ecclesiae, et ab ipso patrono concessa personis, quae ipsius loco et vice honorifico iure utuntur. Idemque ius patronos