536 ASCOLANA

post scurriliter clamaret per vias nupsimus, nupsimus, id magis probat se non intellexisse nisi ludere i a figura ma- trimonii. Testes equidem aderant, sed nec requisiti, nec vocati; quin imo observat Episcopus, in Epistola ad S. Cong. unum tantum ex Testibus audivisse verba, alterum minime, unde ex defectu duorum nullitatem posse deduci arbitratur.

Anna vero ab omni cum Angelo conniventia abstinuit, numquam ad eum accessit, imo perseveranter contempsit. Uterque porro obiurgati errorem detestati sunt canonicas leges ignorantes, et fiendo quod iocantes et ridendo egerunt, reproba-runt. Ita ex Testium depositionibus habemus.

Haec omnia simul sumpta, et collecta, meo quidem iudic'o, morali certitudine sufficere posse censeo pro nullitate asse- renda, aut saltem, sicuti inferius dicetur, ad petendam a SS. Principe dissolutionem Matrimonii raiij et numquam consummati.

His non obstantibus cum agatur de Sacramento, non inficior plura, eaque non contemnenda adduci posse pro va- liditate, sicuti alter Theologus a Curia asculana requisitus opinatus est.

Duo videntur animadversione digna: unum circa lega- lem processum ; alterum circa argumenta per Theologum allata.

Circa processum quaedam revera contradictiones occur- runt ex. gr. femina in libello supplici asserit se non respon- disse viro; sed in formali examine recte, ut moris est nu- bentium respondisse - Tu es vir meus - Aliae quoque anti- logiae, sed levioris momenti, substantiam non inficientes apparent, cum tamen testes omnes concorditer affirment fuisse ludum, et iocum. Iis equidem parcendum, qui post quatuor, et amplius lustra de hoc negotio ad testimonium dicendum vocati sunt. Stat itaque valor processus ad tra- mites canonicae le^is confecti.

Sed ad alterum. Praefatus Theologus anno 1874 a Curia ecclesiastica requisitus, ex documentis extraiudicialibus con- cludit, matrimonium esse certo validum; non enim lusus evi-