LYCIEN. S39>

per quas e domibus contiguis quis ingredi Ecclesiam valet, quamquam patroni soliti fuerint per longum tempus eis- dem uti.

Quae cum ita sint prono alveo fluit, familiae Pedio in themate non esse neque sine argumentis recognoscendum, neque sine gravi causa concedendum controversum odei et ianuae privilegium.

At vero inter argumenta ad effectum poni non potest iuspatronatus, ex quo olim Horontius Pedio consequi ac de- ducere praesumebat odei privilegium. Etenim patronatum in ecclesiam Assumptionis spectare non genti Pedio, sed fa- miliae Palmieri demonstratum satis videtur, non modo 1. ex sententia Lyciensi, sed 2. ex rescripto Pontificio diei 21 Iu- nii 1841 Benedicto Palmieri concesso, 3. ex facto confra- ternitatis quae familiae Palmieri quotannis tributum quo- rumdam munerum in obsequii signum, persolvit , tum de- mum 4. ex renunciatione ipsa, quam, de hac quaestione co- ram S. G. C. per modum appellationis agenda , fecerunt Horontius eiusque defensor.

Expuncto itaque iuspatronatus, ad assumptum illorum probandum duo tantummodo restant, aut nempe 1. contra- ctus emptionis domus abbatialis, quam Michael Pedio iniit cum fratribus Palmieri anno 1836, ibi enim reperitur clau- sula de cessione iuris odei; aut 2. privilegium apostolicum, de quo Ordinarius loquitur, olim ab eadem familia Pedio impetratum.

At vero parum forsan proficit priorem titulum allegare. Quandoquidem ipsi fratres Palmieri odei usum nonnisi abu- sive tenebant. Siquidem post Gallicam invasionem occupan- tes abbatialem domum, accessum quoque ad ecclesiam sive per ianuam terrenam , sive per superiorem portam erga odeum nacti sunt: ecclesia autem Assumptionis eo tempore clausa remansit, et nonnisi adveniente s. Elisabeth confra- ternitate iterum fidelium cultui aperta est: in concedendo autem huic sodalitio ecclesiae usum, praefatas facultates ac- cedendi ad ecclesiam per internam ianuam, et utendi odeo,