542 MATRIMONII

ratione deprehenditur. Minusque ob praedictos scrupulos in amentiae periculo versari posse propugnat.

Uxoris tandem de viro suo metum, qui demum adducitur pro dispensatione obtinenda, sine causa esse et a sola phantasia ortum, non esse duraturum dicit, ita ut ipse pro gravi causa concedendae dispensationis adduci possit. Istiusmodi imo timorem spernendum ait, quia et ipse ad ornamentum adductus est. Constat enim ex actis Theodolindam viro suo proposuisse simul vivere, ceu frater et soror. At commorari cum amente, vel in amentiae periculo versante non solum uxorem, sed et amicam et sororem et ancillam iure pertimescere, neminem latet, dum Theodolinda -mt uxor timet, ut soror non timet.

Hisce itaque expositis, remissum fuit sapientiae EE. PP. se- quens dirimere

B u b i n m

An sit consulendum Sanctissimo pro dispensatione super ma-

trimonio rato et non consummato in casu.

RESOLUTIO . Sacra C. C. re perpensa, sub die 2 9 Maii 1 8 8 0 , respondere censuit:

Affirmative.

Beneficio novae audientiae, ad petitionem Defensoris matri- monii concesso, iterum quaestio disceptata fuit sub dubitandi formula:

An sit standum vel recedendum a decisis in casu.

Ast sub die 11 Decembris 1 8 8 0 responsum pa ru i t - In decisis.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Probata mulieris integritate, ab Apostolica Sede haud denegari solere dispensationem super matrimonio rato et non consummato, quoties pro dispensatione petita legitimae adsint causae.

I I . In iure tamen nil definitum esse de legitimitate causa- rum, ast Doctores tradidisse: ope dispensationis providendum esse quoties aut valetudinis, aut concordiae, aut animae discri- men metui possit.