5 4 2 LYCIEN.

Ast quae in praesenti quaestionis puncto rem acu tan- gere videntur, sunt verba Episcopi: dicitur enim odei privi- legium esse obtentum , allegante Vicario capitulari iuspa- tronatus familiae Pedio competens in contiguam Assum- ptionis ecclesiam: idque Vicarium asseruisse ad eidem fami- liae gratum faciendum, putando forsitan, tunc enim quae- stio in curia acta adhuc non fuerat, quod patronatus Mi- chaeli Pedio reapse in ecclesiam competeret. Ast hoc erat falsum omnino. Unde rescriptum obtentum per narrationem falsi, obreptionis vitio laborare, adeoque nullius prorsus ef- fectus existere videretur, iuxta celebre c. 20 Super lit- teris tit. De rescript.

Neque excipias dicendo obreptionem cadere tantummodo circa causam impulsivam et absque dolo esse commissam, ideoque rescriptum posse adhuc sustineri, eod. cap. Super litteris: etenim potius dicendum est, obreptionem cecidisse in causam moti vam; siquidem si SSmus scivisset familiam Pedio patronatum nullimode possidere, et abusive abbatialem domum olim émisse, probabiliter gratiam non fuisset con- cessurus.

Verum omnibus, quae usque modo sunt dicta, parumper etiam omissis; admisso imo familiam Pedio odei privilegium legitime nactam fuisse; adhuc tamen contra eius assumptum potest argumentum non aspernabile urgeri.

Siquidem, notissimum est privilegia cessare ac deperdi per abusum, textu expresso in can. Ubi ista 7 dist. 74-ibi- < Nam privilegium dignitatis meretur amittere ; qui per- missa sibi abutitur potestate. » Item can. Privilegium 63 •caus. Ii quaest. 34: « Privilegium omnino meretur amit- tere, qui permissa sibi abutitur potestate. » Itemque cap. Ut privilegia 24 De privileg.: « Quia privilegium meretur » amittere qui permissa sibi abutitur potestate. » Et iisdem pene verbis c. Tuarum eod. tit.

Quando vero contingat privilegio aliquem abuti, explicat cum Zoesio in tit. De privileg, n. 38. Reiffenstuel eod. tit. n. 177, nempe 1. quando quis utatur privilegio ultra