491. De sancto Zenebio.
Ad Nocturnum.

1. Almi patris Zenobii
Laudes canamus, socii,
Qui claro ortus genere
Urbi praefulget regiae.

2. Cujus vita mirifica
Fertur a pueritia,
Quem signis ac virtutibus
Sacer ditavit inclitus.

3. Cum esset hie infantulus,
Philosophiae traditur,
Legis norma, quam didicit,
Vitae nitore claruit.

4. Fit castitatis cingulo
Et caritate splendidus,
Quem virtus abstinentiae
Sacro ditavit schemate.

5. Defuncto urbis praesule
Omnes in unum pariter
Zenobium episcopum
Matris conclamant gremio.

6. Tandem Dei spiramine
Urbis conscendit apicem,
Ubi ad instar sideris
Miris resplendet mysticis.

7. Cum saepe in ecclesia
Ambrosiana vigilat,
Ambrosium, quem diligit,
Secum orare conspicit.

8. Mortis claustra post reserat,
Nam puerum resuscitat,
Quem matri tradit unicum,
A qua sumpserat mutuo.

9. Non multo post curriculo
Alium donat civibus
In portae urbis medio,
Quae respicit septentrio.

10. Hic Elisaeo similis,
Qui duplicem promeruit
Magistri pii spiritum,
Cum curru vectus igneo.

11. Gloria sit altissimo
Patri et unigenito
Una cum sancto spiritu,
Deo et individuo.