552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

a cohaerentem ; vel contrahi supponitur sine illo perpetuo

<( nexu, tumque matrimonium non est, sed illicita coniun-

(c ctio divinae legi ex obiecto repugnans ; quae proinde nec a iniri potest nec retineri ». 1

Quod si exceptioni, etsi rarissimae, haec firmitas obno-

xia videatur, ut in quibusdam coniugiis naturalibus solum

inter infideles initis vel, si inter christifideles, ratis illis qui-

dem,sed nondum consummatis, ea exceptio non ex homi-

num voluntate pendet, neque potestatis cuiuslibet mere hu-

manae, sed ex iure divino, cuius una custos atque interpres

est Ecclesia Christi. Nulla tamen, neque ullam ob causam,

facultas huiusmodi cadere unquam poterit in matrimonium

christianum ratum atque consummatum. In eo enim, quem-

admodum maritale foedus plene perficitur, ita maxima quo-

que ex Dei voluntate firmitas atque indissolubilitas, nulla

hominum auctoritate relaxanda, elucet.

Huius autem divinae voluntatis intimam rationem si

reverenter investigare velimus, Venerabiles Fratres, facile

eam inveniemus in mystica christiani connubii significa-

tione, quae in consummato inter fideles matrimonio plene

perfecteque habetur. Teste enim Apostolo, in sua (quam ab

initio innuimus) ad Ephesios epistola, 2 christianorum

connubium perfectissimam illam refert coniunctionem,

quae Christum inter et Ecclesiam intercedit : « Sacramen-

« tum hoc magnum est, ego autem dico, in Christo et in Ec-

« clesia » : quae quidem coniunctio, quamdiu Christus vivet

et Ecclesia per ipsum, nulla profecto separatione unquam

dissolvi poterit. Quod etiam Sanctus Augustinus diserte do-

cet his verbis: « Hoc enim custoditur in Christo et Ec-

« clesia, ut vivens cum vivente in aeternum nullo divortio

« separetur. Cuius Sacramenti tanta observatio est in civi-

« tate Dei nostri, ... hoc est in Ecclesia Christi . . . , ut cum

« filiorum procreandorum causa, vel nubant feminae, vel

1 Pius VI, Rescript, ad Episc, Agriens., 11 Iul. 1789. 2 Ephes., V, 32.